Op 16 december 1987 vond een vervolgbijeenkomst plaats van de eerdere Mitland-konferentie over het vrijwilligerswerk/ waarover in ICODO-Info van september '87 een uitvoerig verslag werd gepubliceerd.

Een artikel dat nauwelijks nuances kent en een uitzichtloos beeld schetst. Toch brengen wij het onder de aandacht, omdat het, blijkens het hierna volgende artikel van Lies Schneiders, een aantal kampkinderen er toe bracht, zich met elkaar op hun gezinssituatie te bezinnen.

_Meer dan veertig jaar geleden, maar nog elke dag de

Het vrijwilligerswerk voor oorlogsgetroffenen vertoont een bont patroon van aktiviteiten. Het wordt verricht in een reeks van grotere en kleinere organisaties, die alle hun eigen historie en karakter hebben, afhankelijk van de groepering die zij verenigen of het werk waarop zij zich richten. Sommige zijn al meer dan veertig jaren met hun werkzaamheden bezig, andere dateren uit de zeventiger jaren toen de late oorlogsgevolgen bij velen tot uiting kwamen en een reden waren voor nieuw vrijwilligerswerk.

Meer dan 40 jaar na afloop van de Tweede Wereldoorlog is de vraag aktueel of er nog steeds een causaal verband kan bestaan tussen de inwerking van faktoren van toen en ziekten bij overlevenden nu. Het gaat daarbij vooral om klachten en verschijnselen, die door de betrokkenen pas na zo lange tijd in verband met hun oorlogservaringen worden gebracht en wel in die zin, dat zij een beroep doen op één van de sociale oorlogswetten. Dat betekent niet dat de verschijnselen pas nu manifest zijn geworden.