ABSTRACT The purpose of this study was to determine if resilience, social support, and exposure to combat, stressful deployment environments, and additional stressful life events predicted short-term (12 months or less) postdeployment adjustment in a relatively healthy subset of Navy service members. One hundred and thirty-two service members between 3 and 6 months postdeployment completed anonymous surveys at a deployment health center. Service members with probable post-traumatic stress disorder and those who were at risk for harm to self or others were excluded.

In dit Whitepaper leest u hoe belangrijk VeiligheidNL, Erasmus MC, AMC Psychiatrie, AMC SEH, Trauma Unit AMC, AMC Kinder- en Jeugdpsychiatrie en VU Klinische Psychologie het vinden om psychische letsellast nader te specificeren en kwantificeren. Door allereerst meer inzicht in de omvang van dit probleem te verwerven, kunnen vervolgens de psychische gevolgen van letsels – dus ook de kosten – gereduceerd worden met bewezen effectieve interventies. Een eerste aanzet is hiervoor gegeven door de expertmeeting die in 2013 door VeiligheidNL is georganiseerd.

Uit onderzoek van het AMC onder letselslachtoffers van de traumacentra in AMC en VUmc blijkt dat 16% van alle volwassen slachtoffers en bijna 12% van de kinderen een Posttraumatische Stress Stoornis (PTSS) krijgt. In 2012 liepen meer dan 7 miljoen mensen letsel op door ongevallen en geweld.

Van de ruim drie miljoen Nederlanders die te maken krijgen met angststoornissen, durft een grote groep zelfs goede vrienden en familie niet in te lichten.

Nederlanders durven vaak niet over angststoornissen te praten. Zelfs goede vrienden en naaste familie inlichten is voor één op de drie mensen een brug te ver als zij kampen met angst of paniekaanvallen.

Dat blijkt uit onderzoek van Motivaction, in opdracht van Fonds Psychische Gezondheid. Eerder bleek al dat ruim drie miljoen Nederlanders minstens één keer in hun leven een angststoornis krijgen.

Het Nationaal Comité 4 en 5 mei geeft met name richting, vorm en inhoud aan wat de Tweede Wereldoorlog voor ons land heeft betekend. Met de 4e en 5e mei, met de wijze waarop we herdenken en vieren, geven we betekenis aan onze geschiedenis.
De wijze waarop wij dat doen is geen statisch gegeven. Tijd schrijdt voort, generaties volgen elkaar op, de samenstelling van de bevolking wijzigt, het denken verandert, symbolen, rituelen en woorden worden anders geladen en begrepen.

Tijdens het Openingsfestival van de Maand van de Geschiedenis is EersteWereldoorlog.nu gelanceerd. Dit digitale platform vormt de komende vier jaar het centrale punt in de honderdjarige herdenking van de Eerste Wereldoorlog in Nederland.
 

Toen ik werd gevraagd namens onze vereniging een bijdrage aan deze dag te geven, heb ik me even afgevraagd of ik daaraan wel voldoende inhoud kon leveren en of dat waarmee wij bezig zijn wel de aandacht verdient. Bij nader inzien was ik toch wel verheugd dat ik die kans nu krijg, omdat ik naar mijn indruk hier een enigszins blijde boodschap kan overbrengen. Misschien werkt daaraan mee, dat ik van nature een optimist ben, wat me destijds ook heeft geholpen mijn levensdrang te bewaren en het kamp door te komen.

De cliënten.  Ik werk bij Centrum '45, een instituut voor medische en psychologische begeleiding van oorlogs- en verzetsslachtoffers. De mensen, die ik daar ontmoet komen - vaak in uiterste nood - hulp zoeken voor problemen, die in verband lijken te staan met hun oorlogsverleden, ruim 30 jaar terug.

Wanneer wij ons opnieuw willen verdiepen in de praktische mogelijkheden van het vrijwilligerswerk voör oorlogsgetroffenen dan stuiten wij op vragen die ook bij vorige gelegenheden zijn gerezen. Het zijn vragen als:

-    Kunnen we in eigen kring de open plaatsen opvullen die ontstaan doordat oudere vrijwilligers zich langzamerhand gaan terugtrekken? Die oudere vrijwilligers zijn vaak juist degenen die als lotgenoten zo'n bijzondere rol vervullen.

Onder bovenstaande titel hield Erika Fromm op 11 november 1986 een lezing in de Vrije universiteit van Amsterdam. Voorafgaand aan haar lezing maakte zij enkele opmerkingen van persoonlijke aard.