Orde en niet-orde in de kampsamenleving

Reactie op het artikel ’’’Selbstjustiz” in nazi-kampen’ van M. Mastenbroek in ICODO-lnfo 89-4/90-1.

Het is mijzelf niet goed duidelijk waarom ik dat wat hieronder komen gaat, nu eigenlijk wil gaan schrijven.

De aanleiding is het stuk in het vorige ICODO-lnfo 89-4/90-1 van Michiel Mastenbroek: ’Selbstjustiz’ in nazi-kampen.

Kinderen van de oorlog

Rede uitgesproken op 2 mei 1990 door John Bruggeman*, ter gelegenheid van de presentatie van het boek ’Kinderen van de oorlog’ door de Stichting Kunstenaarsverzet 1942-1945 aan de minister-president, drs. R.F.M. Lubbers, in de Nieuwe Kerk te Amsterdam.

Excellentie, dames en heren,

Joodse na-oorlogse generatie

Rede uitgesproken op 25 april 1990 door Wilma Stein1 ter gelegenheid van de presentatie van het boek ’Op weg naar het verleden’ van David Soetendorp, in het Anne Frankhuis te Amsterdam.

’We ata al-tiraoe, anogie agtalkeel tehem we et tapechem.’ (Beres-jiet 50/21) ’Welnu, vreest niet, ik zal u verzorgen en uw kinderen.’

Is deze tekst uit Beresjiet (Genesis) een rustpunt - een uitgangspunt in het leven van de joodse na-oorlogse generatie?

Internationale conferentie over hulp aan slachtoffers van structureel geweld: gezondheid, politieke onderdrukking en mensenrechten

Van 27 november tot 2 december 1989 werd in San José, Costa Rica, de tweede internationale conferentie gehouden voor instellingen en personen die zich bezighouden met de hulp aan slachtoffers van structureel, repressief geweld, onder de titel ’Gezondheid, politieke onderdrukking en mensenrechten’. De eerste internationale conferentie vond twee jaar eerder in Parijs plaats.

’Selbstjustiz’ in nazi-kampen

In krantenartikelen en tijdschriftpublikaties over de concentratie- en vernietigingskampen van nazi-Duitsland is tot dusver vooral het accent gelegd op ervaringen van individuen: het lot van de enkeling, de overlevende, temidden van de vernietiging. Er was doorgaans minder aandacht voor gevangenengemeenschappen die in de kampen ontstonden. Geïsoleerd van de omringende werkelijkheid brachten deze gemeenschappen hun eigen regels en normen voort. Ze vertoonden bovendien, ondanks verschillen in meedogenloosheid, een grote verwantschap in hun sociale structuur.

Verwerkingsreis Japan en Thailand 1989

Reportage van een reis naar Japan en Thailand van een aantal overlevenden van de Tweede Wereldoorlog. Men bezocht het oorlogsmonument in Mizumaki in Japan en plaatsen waar de krijgsgevangenen uit de Tweede Wereldoorlog in Japan zijn aangekomen en hebben gewerkt. Wat voor emoties heeft dit bij de betrokkenen losgemaakt?

DVD 66

Rouwverwerking in gezinnen

In de afgelopen jaren heb ik veel gewerkt met gezinnen, waarin iemand overleden was. Steeds weer heb ik gemerkt hoeveel misverstanden er bestaan over de gevoelens van kinderen, die iemand verloren hebben.

Rouwverwerking bij echtscheiding

1    Inleiding

Afscheid nemen doet even pijn. Voorgoed afscheid nemen doet meer pijn. Voor altijd afscheid nemen van iemand die jarenlang de beste levensgezel(lin) geweest is doet ontzaglijk veel pijn. Ook al is dat zo dat je geleidelijk uit elkaar gegroeid bent en zelfs elkaar bent gaan haten, dan toch blijft scheiden een pijnlijk proces van afsterven. En wij die het zien gebeuren bij onze vrienden en kennissen schrikken ervan. “Hoe is het mogelijk?’, denken wij en ‘Als het ons maar niet overkomt’’.

Afscheid, herinnering en rouw

Afscheid, herinnering en rouw zijn belevingsvormen die elk mens uit ervaring kent. In wat men in de taal van alledag ‘het gewone leven’ noemt, markeren zij een belangrijke plaats waar kognitieve en emotionele goederen worden uitgewisseld; er bestaat een innig wederzijds afhankelijk verband tussen hen, er wordt afscheid genomen, herinnerd en gerouwd.

Pagina's