Voor mijn vader is eigenlijk niet zoveel veranderd sinds '45. Hij is verplaatst na '45. [....] Hij was op een gegeven moment diep dement en het enige dat niet weg wilde was juist de herinnering aan het kamp. Alles was weg. Als je binnenkwam moest je je voorstellen, hij wist niet meer wie wij waren, maar 't kamp, dat zat er nog. [...] Dat was het enige waar hij nog op reageerde. Hij zat in een tehuis en daar hadden ze waszakken en die leveren ze in blauw-wit, lichtblauw en vaal wit, dus die werden daar door de gang gereden.

De auteur doet verslag van een internationale workshop over Cross Cultural Psychology, Forced Migration and Peace Building, gehouden op 19 en 20 februari 2006 te Oxford. Welke bijdrage kan de transculturele psychologie bieden bij activiteiten gericht op gemeenschapsherstel na gewapende conflicten waarbij veel mensen huis en haard moesten verlaten, zoals bijvoorbeeld in Sierra Leone, Angola en Afghanistan?

In februari 1941 werd in Amsterdam massaal gestaakt tegen de vervolging van de joden. De herdenking van die staking is al vanaf 1946 een bron van bittere conflicten geweest. De CPN meende, op grond van haar rol in de organisatie van de staking, de herdenking te mogen gebruiken om allerlei hedendaagse kwesties in het middelpunt te stellen, van de strijd tegen het Amerikaanse imperialisme tot de acties tegen huurverhogingen.

Groepstherapie voor vluchtelingen en migranten werkt. Ook trauma-behandeling is mogelijk in een groep. En therapietrouw bij deze groep - en overigens ook bij andere groepen - kun je bevorderen door beter aan te sluiten bij de behoeften van de ‘hulpvragers’. Deze antwoorden kregen deelnemers aan het door Cogis georganiseerde symposium Transculturele groepstherapie op 30 maart in Utrecht. Toch bleven er nog veel vragen onbeantwoord.