Beeldende expressie als psychotherapeutische methode bij de behandeling van oorlogsgetroffenen

Elke vorm van hulpverlening dient erop gericht te zijn de kliënt weer een volwaardige plaats in de samenleving te laten innemen. Wellicht geldt dit in het bijzonder als het gaat om kliënten met een oorlogsproblematiek. Immers, met name bij hen is er vaak sprake van dat zij zich vanwege hun bijzondere ervaringen in een isolement (geplaatst) voelen.

Verschillende stijlen van aanpassing in gezinnen van Holocaust overlevenden: enkele implikaties voor de behandeling

In dit artikel wordt een steekproef beschreven/ die representatief is voor Joodse gezinnen waarvan tenminste één gezinslid de nazi-holocaust heeft overleefd - in het ondergronds verzet/ door onder te duiken of te vluchten naar het buitenland/ in ghetto1S/ werk- en/of vernietigingskampen. In deze gezinnen is tenminste één kind na de oorlog geboren. De gegevens zijn verkregen uit het klinisch werk met overlevenden en hun kinderen/ die deelnamen aan het 'Groepsprojekt voor holocaust overlevenden en hun kinderen'. (Noot van de redaktie.)

Oorlogsgetroffenen in Polen

I. Historische en politieke achtergronden. Geen statistiek met oorlogsverliezen is treurig genoeg om niet over te twisten. Blijkbaar huldigen velen het standpunt, dat als bepaalde verliezen eenmaal geleden zijn, ze ook in maximaal politiek profijt moeten worden omgezet. Deze algemene regel geldt nog eens extra voor het geval van Polen, dat niet alleen relatief de zwaarste verliezen heeft geleden maar dat ook altijd speelbal in het politieke krachtenveld is geweest.

De na-oorlogse generatie oorlogsslachtoffers, een casus

Langzamerhand groeit het besef, dat de nasleep van de Tweede Wereldoorlog niet alleen gevoeld wordt door hen, die deze oorlog aan den lijve meemaakten, maar ook door degenen die (direkt) na de oorlog geboren werden. De volgende gevalsbeschrijving moge dit verduidelijken.

Psychologisch onderzoek naar kinderen van holocaust overlevenden: een literatuuroverzicht

De literatuur met betrekking tot nakomelingen van holocaust overlevenden omvat honderden artikelen en tientallen dissertaties. Het zou onmogelijk zijn deze allemaal te behandelen. Daarom hebben we besloten ons te beperken tot die artikelen die op een ade-kwate wijze de belangrijkste stromingen weergeven in de literatuur en de publikaties die geen nieuwe informatie bevatten weg te laten.

De keuze was niet gemakkelijk en subjektieve faktoren spelen on-vermijdelijk een rol.

Commentaar op de brief van de heer Bekaert

De heer Bekaert heeft gelijk dat mijn artikel een gevaarlijke suggestie inhoudt:

Weliswaar schrijf ik onderaan de eerste kolom op bldz. 31: "De vader van Heinrich is nog enkele jaren zelf in een kamp geweest; daar vond een directe traumatisering plaats".

Maar later houd ik me alleen met de ook bestaande indirecte traumatisering - via de moeder van vader - bezig. Door een poging tot te scherpe wetenschappelijke definiëring schep ik verwarring.

Zeer geachte heer De Wind

Ik heb met belangstelling uw artikel over Transgenerationele Traumatisering in "ICODO-Info" van december 1985 gelezen.

Mij moeten twee zaken van het hart: één pragmatisch en één meer emotioneel.

Voor ik met mijn reaktie begin wil ik mij, ter plaatsbepaling, voorstellen: Ik ben geboren .op 6 september 1942 te Batavia.

En heb dan ook het genoegen mogen smaken drie jaar de gast te zijn geweest van Zijne Keizerlijke Hoogheid in zijn speciaal voor ons ingerichte gastverblijf: "Tjideng".

Post-traumatische stress-stoornissen : slachtoffers van verschillende oorlogen

Men heeft mij verzocht nader in te gaan op de vraag of er al of niet verschillen bestaan tussen de syndromen van oorlogsslachtoffers en van Vietnam-veteranen. Naar mijn mening bestaan er zowel verschillen als overeenkomsten

maar is het niet mogelijk beide

 

begrippen werkelijk met elkaar te vergelijken. Want om dit te kunnen doen moet men uitgaan van twee fundamentele veronderstellingen.

Praatgroepen voor vrouwen en weduwen van oorlogsgetroffenen

Zijn ze over het hoofd gezien of zijn ze vergeten/ de vrouwen van de oorlogsgetroffenen? De partners, de verzorgsters/ de klankborden/ de bumpers van al die mannen/ waarover zoveel geschreven wordt. Mogen ze/ 41 jaar na de bevrijding/ eens even uw aandacht hebben?

De Joodse na-oorlogse generatie

De Stichting Joods Maatschappelijk Werk organiseerde in november 1985 twee korte weekends voor de Joodse na-oorlogse generatie. Deze twee weekends vormden een direkt vervolg op het eerder georganiseerde kongres te Bergen (N.H.) op 1, 2 en 3 mei 1984 ten behoeve van dezelfde groep (zie literatuur nr. 1).

Pagina's