Nederland kent diverse wetten die pensioenen en uitkeringen regelen voor oorlogsgetroffenen. De belangrijkste zijn de Wet Buitengewoon Pensioen (WBP), de Wet Uitkeringen Vervolgingsslachtoffers (Wuv) en de Wet Uitkeringen Burger-Oorlogsslachtoffers (Wubo). Voorwaarde voor toekenning van een pensioen of uitkering is dat iemand lichamelijk of psychisch letsel heeft opgelopen als gevolg van specifieke ervaringen tijdens de Tweede Wereldoorlog (of in de jaren daarna in Nederlands-Indië).

Het schijnt dat er bij iedere bijeenkomst van veteranen wel een paar onechte tussen lopen, die zich kennelijk aangetrokken voelen door de sfeer van uniformen, lintjes en stoere verhalen. Leuk voor de faits divers in de dagbladen. Maar er lijkt ook wel iets serieuzers aan de hand te zijn.

Hoogleraren hebben in Utrecht bescheiden kamers. In het Langeveldgebouw in de Uithof werkt bijzonder hoogleraar psychotraumatologie Rolf Kleber te midden van vele stapels papieren. Op het bureaublad resteert ruimte voor precies één a-viertje en een elleboog aan weerszijden. Iets wegdoen vindt hij moeilijk. Mijn oog valt bij binnenkomst op een stapeltje ICODO-info’s van meer dan vijftien jaar oud.

Het beeld bibbert nostalgisch. We kijken in het Louis Hartloopercomplex in Utrecht naar de eerste verfilming van het dagboek van Anne Frank, gemaakt door George Stevens in 1959. De film wordt getoond in het kader van een lezingenreeks, Wisselend Perspectief: Zestig jaar denken over de Tweede Wereldoorlog, georganiseerd door het NIOD en het Utrechts debatcentrum Tumult, waarin de verschillende betekenissen van de Tweede Wereldoorlog worden verkend. Deze avond gaat het om de betekenis van Anne Frank.