Inleiding

Kanker komt relatief veel voor bij ouders met jonge gezinnen. In Nederland krijgen jaarlijks 105.000 mensen de diagnose kanker, waarvan 4893 mannen en vrouwen in de leeftijdscategorie van 30 tot 44 jaar. Uit cijfers uit 2015 van het Integraal Kankercentrum Nederland (IKNL, s.d.) blijkt dat 35.543 personen in deze leeftijdsgroep zijn gediagnosticeerd met kanker in de laatste 20 jaar en nog in leven zijn.

WAAROM DEZE KOPP/KVO HANDREIKING?
Kinderen van ouders met psychische problemen (KOPP) en kinderen van verslaafde ouders (KVO) lopen een verhoogd risico om zelf ook psychische of verslavingsproblemen te ontwikkelen. Gezien de omvang van de KOPP/KVO-doelgroep en de ernstige gevolgen is het essentieel dat gemeenten, zorgverzekeraars, zorgaanbieders en naasten samenwerken om te zorgen dat deze problematiek, die van generatie op generatie doorgaat, wordt voorkomen.

Nachtmerries worden over het algemeen gedefinieerd als verontrustende en verstorende dromen met een vaak afschuwelijke inhoud en intense negatieve emoties. Wanneer de last van de nachtmerries ernstig is en het functioneren overdag invalideert kan er gesproken worden van een ‘nachtmerriestoornis’ (APA, 2013). De prevalentie van nachtmerriestoornis in de algemene bevolking wordt geschat op 2 tot 5%. Een nachtmerriestoornis heeft zowel direct (via de inhoud en de intense emoties), als indirect (door de verstoorde slaap) een negatief effect op het cognitief en emotioneel functioneren.

In ieders leven slaat het lijden vroeg of laat toe. We worden geconfronteerd met ziekten, trauma’s, tegenslagen of het verlies van dierbaren. In ons streven naar perfectie van deskundigheid en vermindering van pijn kan het gevaar ontstaan van overbehandeling, het universeel maken van trauma’s en diagnoses. Het inzetten van een scala aan methodieken en protocollisering dreigt dan een doel op zich te worden. Algemenisering wordt een de-personalisering.