Onderstaande voordracht werd gehouden op een bijeenkomst voor vrijwilligers uit de organisaties voor oorlogskinderen en voor de naoorlogse generatie. Deze bijeenkomst begon met een door de filmer Willy Lindwer vervaardigd portret van Halinka.

Deze studiedag staat in het teken van de Indische naoorlogse generatie en het heeft u dan ook misschien verbaasd dat ik in de titel van mijn voordracht het bijvoeglijk naamwoord Indische heb weggelaten. Ook het vraagteken vraagt om een nadere toelichting.

Ik heb het woord Indische niet gebruikt omdat ik niet de suggestie wil wekken dat ik u iets zou kunnen vertellen wat in zijn algemeenheid waar of specifiek is voor de bevolkingsgroep die ooit in Indië gewoond of gewerkt heeft, of over hun kinderen.

De bevrijding kwam voor mij, evenals natuurlijk voor Nederland, in de prachtige meimaand van 1945. Het was warm en de lucht was echt heel strak blauw, zonder wolken.

De zomer die volgde op deze meimaand, was een warme zomer zoals deze beschreven staat in allerlei boeken. De maand augustus, niet voor niets hooimaand genoemd, was bloedheet en we konden weer op straat koninginnedag vieren, toen nog op 31 augustus.

Ik ben geboren in 1922 in Indië in Bandung. Mijn vader had een goede baan, die was uit Holland gekomen. Mijn moeder kwam ook uit Holland, maar die is overleden toen ik drie jaar oud was. In Bandung ben ik opgegroeid en daar heb ik de HBS gehaald. De scholen waren nogal streng, je zat van maandag tot en met zaterdag binnen. De school begon vroeg, om zeven uur, ‘s middags om één uur was je klaar en dan moest je je huiswerk nog maken. Maar we deden elke dag sport: je zat op het atletiekveld, we gingen twee keer in de week zwemmen, je was continu bezig. En vroeg naar bed en vroeg op.