‘Meisjes lopen in oorlogsgebieden meer gevaar dan soldaten’

Hoe komt het dat hulpverleners en vredessoldaten in crisisgebieden seksueel over de schreef gaan? Trouw zocht met experts naar verklaringen.

Zelfs in 1945 waren er mensen die zich wél het lot van de kinderen van de vijand aantrokken

Begin februari deden nakomelingen van NSB’ers een oproep de kinderen van Nederlandse IS-strijders niet aan hun lot over te laten. Ismee Tames, senior-onderzoeker bij het NIOD en Bijzonder Hoogleraar Geschiedenis en Betekenis van Verzet aan de Universiteit Utrecht, betoogt in deze blogpost dat de moeizame opvang van kinderen van NSB’ers na de oorlog leert dat we ons als welvarende samenleving achter de oren moeten krabben wanneer we Nederlandse kinderen van IS-strijders moedwillig in de steek laten.

We gingen niet naar Rwanda, we gingen naar Zaïre : Een verhaal van een vergeten humanitaire missie

Ruim honderd Nederlandse militairen verleenden in 1994 noodhulp in de vluchtelingenkampen rondom Goma, Zaïre. Deze interventie was opgezet naar aanleiding van een vluchtelingenstroom van 850.000 Hutu’s, die op gang kwam nadat Tutsi-rebellen Rwanda veroverden. Maar dit was niet zomaar een vluchtelingencrisis. Voor Hutu-extremisten, degenen die de massamoord op 800.000 Tutsi’s pleegden, was Zaïre een tijdelijke basis van waaruit zij de genocide wensten te voltooien.

In de schaduw van een genocide : Slachtoffers van gewelddadige verkrachting in Rwanda gehuld in stilte

 

Tijdens de Rwandese genocide in 1994 werden vrouwen structureel en zeer frequent onderworpen aan de meest excessieve vormen van seksueel geweld. Daarmee verschillen ze bijvoorbeeld niet van de hedendaagse Yezidi-meisjes, die als sekslaaf door IS-strijders zijn misbruikt. In beide gevallen blijkt de culturele context allesbepalend bij de hulpverlening na afloop.

 

 

Seksueel geweld als wapen

 

Kinderen van Indië (1)

Met ingang van dit nummer start Monnique Haak met een nieuwe rubriek 'Kinderen van Indië'. Dit keer verteld Lex Bor. Hij is geboren in 1947 in Bandoeng en opgegroeid in Hollandia, nederlands Nieuw-Guinea. In 1961 kwam hij naar Nederland. Hij was toen 14 jaar.

‘Dit zijn de regels’ : De hereniging van Mohamad en zoontje Khalid

Vierenhalf jaar na zijn vlucht uit Damascus kon Mohamad zijn zoontje eindelijk ophalen van Schiphol. De dankbaarheid jegens Nederland is groot. Toch zou Mohamad niet de eerste Syriër zijn die hier geruisloos afstevent op een burn-out of depressie.

Als het oorlog blijft in je hoofd

In het hoofd van de uit Syrië gevluchte Nazli Ibrahim duren de bombardementen maar voort. Er zijn veel nieuwkomers die, net als zij, rondlopen met een onbehandeld oorlogstrauma.

Bijna poëtisch brengt Nazli Ibrahim (40) de gedachten in haar hoofd onder woorden. "Een bombardement", vertelt ze, "voelt alsof je doodgaat en in de oorverdovende stilte daarna opnieuw wordt geboren." De kleine Syrische zit in de spreekkamer van psychiater Aram Hasan in Rotterdam. Ze ontvluchtte in 2015 de Syrische stad Aleppo en staat nu onder behandeling voor een posttraumatische stressstoornis.

Trauma’s bij vluchtelingen slecht opgemerkt

Oorlogstrauma’s bij vluchtelingen worden vaak niet of te laat onderkend. Als gevolg daarvan integreren vluchtelingen slechter in de Nederlandse samenleving. Dat meldt het actualiteitenprogramma EenVandaag.  

Naar schatting heeft tussen de 13 en 25 procent van de vluchtelingen een Posttraumatische Stressstoornis (PTSS). Wanneer je een PTTS hebt, reageren lichaam en geest zeer heftig op herinneringen aan het trauma. Onder Syriërs en Eritreëers kan dit percentage oplopen tot 33 procent.

Ondersteuning aan Palestijnse moeders van kinderen met een beperking : Samen sterk! De Multi-Family approach op de Westbank

Het opvoeden van jonge kinderen in gezinnen waar ouders ernstige levensgebeurtenissen hebben meegemaakt is complex. De Multi-Family Approach biedt handreikingen om ouderschap onder dergelijke zware omstandigheden vorm te geven. Ouders en kinderen leren van elkaar hoe zij dit het beste kunnen doen. Dit artikel schetst ervaringen met deze methodiek op de Westelijke Jordaanoever.

 

Mentale gezondheid in bezet gebied

 

Pim Scholte : ‘Bij goede hulp hoort aandacht voor sociale binding’

Gebrek aan aandacht voor de psychische nood van vluchtelingen in conflictgebieden en al evenzeer voor die van de mensen die hun humanitaire hulp gaven. Dat trof Pim Scholte aan toen hij in 1990 bestuurslid werd van Artsen zonder Grenzen (AzG). Hij werd voorvechter van sociale netwerken als basis voor psychische hulp bij humanitaire crises. In maart ging hij met pensioen als oprichter en boegbeeld van de Equator Foundation.

 

Pagina's