Natchez is een schilderachtig stadje aan de Mississippi in het zuiden van de Verenigde Staten.

In het Duitse dorpje Rahden begon een beladen geschiedenis voor de familie Bergman. Dina Bergman (de oma van Sunny) raakte na een verkrachting zwanger van de nazi burgemeester aldaar, Heinrich Stender, voor wie zij werkte als dienstmeisje. Hij keek niet om naar hun kind, en hij bood Dina een ‘oprotpremie’ aan, waarna zij met haar zoon Richard van anderhalf jaar terug naar Nederland ging. Sunny’s vader Richard werd een tijdje later bij zijn grootouders achtergelaten.

Hij zei het echt, onze eigen NAVO-baas Mark Rutte, die als premier altijd alles wat hem onwelgevallig was met een grote glimlach van zich af liet glijden: ‘We zijn niet in oorlog, maar het is ook geen vrede.’ Dat klonk, juist uit zijn mond, niet alleen een beetje komisch, maar ook onheilspellend en vooral onwerkelijk. Zeker voor mij, een vijftiger die in Nederland geboren is en zich in geen andere omstandigheden heeft bewogen dan in vrede. De oorlog die mij lange tijd het meest nabij stond was de Tweede Wereldoorlog en eerlijk, die is al geruime tijd geleden.

In 2025 vieren we in Nederland 80 jaar bevrijding. Dat vrijheid niet vanzelfsprekend is, werd de afgelopen jaren bijzonder duidelijk met de grootschalige Russische invasie van Oekraïne. Inmiddels roept het kabinet zelfs op tot de aanleg van noodpakketten. Hoogleraar humanitaire studies Thea Hilhorst juicht dat toe, al moet er volgens haar verder worden gekeken dan enkel Defensie: ‘Staal alleen is niet de oplossing.’