ARQ Centrum' 45

Over de geestelijke gezondheidszorg aan vluchtelingen bestaan nogal wat aannames en opvattingen die de complexe werkelijkheid niet altijd recht doen. Het achterhalen van wat precies de problematiek van vluchtelingen is en welke zorg ze behoeven, is ook een lastig proces. Het risico bestaat dat te snel een bepaalde diagnose wordt gesteld of specifieke behandeling wordt gestart – of juist wordt onthouden. In deze bijdrage bespreekt Jackie June ter Heide vijf stereotype labels voor hulpzoekende vluchtelingen in het licht van wetenschappelijk onderzoek.

Hoe houden jonge vluchtelingen zich staande in onze Nederlandse samenleving? Marieke Sleijpen raakte geïntrigeerd door deze vraag en maakte het tot onderwerp van haar proefschrift. In deze bijdrageschetst ze het concept veerkracht en welke krachten en kwetsbaarheden een rol kunnen spelen in het (over) leven van deze groep.

E-health speelt een steeds belangrijker rol in de GGZ. Maar zijn e-health interventies wel effectief in het reduceren van gezondheidsklachten of het verbeteren van de kwaliteit van leven? En, zo ja: is e-health dan ook net zo effectief als een face-to-face interventie? De app-ontwikkelingen volgen elkaar in razend tempo op, maar de wetenschap is traag, zo is vaak de kritiek. Niettemin zal een ieder beamen dat uiteindelijk alleen bewezen effectieve e-health producten op de markt zouden moeten komen.

Door hoogwaardige technologie te integreren in bestaande therapeutische principes kunnen mensen met PTSS die onvoldoende profiteren van reguliere traumatherapie, op een nieuwe manier aan hun klachten werken. De Multi-modular Motion-assisted Memory Desensitization & Reconsolidation (3MDR) is een innovatieve behandeling waarbij patiënten lopend door een op hun persoon toegesneden virtuele context, traumatische herinneringen kunnen verwerken. Bij Stichting Centrum ’45 zijn de eerste ervaringen met deze revolutionaire aanpak onderzocht.

In oktober 2013 is er een innovatieve behandeling
gestart bij Stichting Centrum ‘45 te
Diemen. Vanuit het werken met patiënten
met complexe psychotraumaklachten werd
opgemerkt dat deze patiënten niet alleen
traumatische ervaringen hebben meegemaakt
maar dat zij tevens vaak op een traumatische
wijze een of meerdere dierbaren
hebben verloren. Bestaande behandelmethoden
zijn niet toegesneden op traumatische
rouw. In reactie op dit gegeven werd
een individuele behandeling ontwikkeld

Voorwoord

Psychofarmaca worden in de klinische praktijk veelvuldig voorgeschreven bij patiënten met een posttraumatische stressstoornis (PTSS). In dit artikel wordt een overzicht gegeven van de stand van zaken van de meest evidence based behandeling met psychofarmaca voor PTSS. Dit overzicht zal voor een belangrijk deel worden beschreven aan de hand van de recente richtlijn van het National Institute for Clinical Excellence (NICE). Daaruit volgend zullen richtlijnen worden gegeven voor de klinische praktijk.

Inleiding