ARQ Centrum' 45

Een vroegkinderlijk getraumatiseerde patiënt met een diagnose van complexe posttraumatische stressstoornis (PTSS), depressie en persoonlijkheidsproblematiek vraagt in februari 2016 een second opinion aan bij een instelling voor psychotrauma. Een traumagerichte behandeling is haar ontraden: te veel risico op decompensatie. 

Twee jaar later wordt dezelfde patiënt uitgeschreven bij de instelling. Aan een PTSS-diagnose voldoet ze niet meer na een traject van intensieve exposure en EMDR-therapie. 

Therapietrouw is belangrijk voor het welslagen van een behandeling. Er zijn verschillende drempels voor de toeleiding van vluchtelingen naar de geestelijke gezondheidszorg (ggz). Dit geldt mogelijk ook voor de therapietrouw.

In het vierde en laatste deel van dit essay beschrijft klinisch psycholoog Jackie June ter Heide hoe belangrijk het is om getroffenen te herinneren: want er moet een plaats zijn waar al het lijden, groot en klein, gezien of ongezien, wordt vastgelegd en nooit vergeten.

De grootschalige Russische invasie van Oekraïne in februari 2022 heeft het leven van miljoenen mensen ingrijpend beïnvloed. Stress en onzekerheid hebben het mentaal welzijn van vele Oekraïners ernstig aangetast. Oorlog veroorzaakt verlies: van geliefden, gezondheid, bezittingen, sociale status maar ook veiligheid. Door de voortdurende oorlog zijn stress en onzekerheid dagelijkse realiteit geworden, wat leidt tot grootschalige mentale gezondheidsproblemen, zoals slapeloosheid, depressie, angst en posttraumatische stressstoornis.

Mijn gesprekspartner en ik – patiënt en therapeut - kijken terug op een geslaagde traumabehandeling. Mijn patiënt is een robuuste man, die als zoon van een ongelooflijk strikte vader en als vrijheidsstrijder in zijn land van herkomst veel geweld heeft overleefd, en in Nederland te maken kreeg met heftige posttraumatische stressklachten. In de afgelopen maanden heeft hij hard aan zijn herstel gewerkt. Zijn veerkracht keert terug en veel van de nare herinneringen zijn verbleekt. Er is weer een toekomstperspectief en hij wil het contact met zijn kinderen herstellen.

In de kliniek van ARQ Centrum’45 behandelen we getraumatiseerde vluchtelingen en asielzoekers. Ze zijn gevlucht voor oorlog, vervolging en geweld. Ze verblijven hier, soms met hun gezin, voor langere periodes onder psychologische begeleiding. Als sociotherapeuten streven we naar een leefklimaat waarin patiënten handvatten krijgen om zelf veiligheid te ervaren. In deze setting kunnen afkomst en oorlog vervagen en ontstaat er lotsverbondenheid.

Shokha Abdulla komt oorspronkelijk uit Irakees Koerdistan en is werkzaam als ervaringsdeskundige bij ARQ Nationaal Psychotrauma Centrum. Hier zet ze onder meer haar eigen ervaring met het opnieuw uitvinden van je identiteit in.

In dit ervaringsverhaal, origineel in het Engels geschreven, deelt Shokha haar weg met ons. Onderaan de tekst vind je een Nederlandse vertaling.

Ik bel aan. ‘Joe-hoe’, klinkt het na enige vertraging. Ik hoor geschuifel. We worden hartelijk ontvangen door mijn oma. Een gekromde rug achter een looprek, grijze haren en vriendelijke oogleden die zijn gaan hangen; een broze aanblik. Achter in de ruimte zit mijn opa. Ooit
een wereldreiziger, nu zijn de paar meter naar de deur in het verzorgingstehuis te veel en blijft hij zitten.

Ze vluchtte als 24-jarige voor de oorlog in Joegoslavië. Eenmaal in Nederland moest ze er zelf wat van zien te maken. Onlangs begon Melina Kappeyne van de Coppello-Rakic als voorzitter van de Raad van Bestuur van ARQ Nationaal
Psychotrauma Centrum. ‘ARQ zal nog meer moeten gaan werken aan de verhoging van de veerkracht van de samenleving.’

8 jaar was ze toen de oorlog naar haar dorp in Oost-Afrika kwam, vandaag precies 20 jaar geleden. Ze was jarig toen er mensen met geweld haar dorp binnenvielen. Die dag verloor zij haar broer en moest ze voor het eerst een nacht buiten slapen omdat thuisblijven te gevaarlijk