De fenomenologische visie op de rouw van Thomas Fuchs wordt besproken en gekoppeld aan een persoonlijke verlieservaring van de eerste auteur, in de hoop dat dit meer handvatten biedt dan de veelal normatieve, en daardoor vaak (ver)oordelende fasemodellen van rouw.
Door deze rouwfenomenen uitvoerig te beschrijven, kan er vanuit behandelaars en naasten meer begrip en passende steun ontstaan voor mensen die een ingrijpend verlies te verwerken hebben.