ARQ Centrum' 45

ARQ Centrum’45 is het landelijk centrum voor specialistische diagnostiek en behandeling van mensen met complexe psychotraumaklachten. ARQ Centrum’45 is onderdeel van ARQ Nationaal Psychotrauma Centrum. De gespecialiseerde behandelaars van ARQ Centrum’45 helpen veteranen en hun naasten zoveel mogelijk te herstellen van hun trauma’s. Voorop staat dat de kwaliteit van hun leven merkbaar verbetert.

Laatst toen wij vanwege de coronacrisis aan huis gekluisterd waren, stelden mijn kinderen de aloude vraag: ‘Mama, vertel eens een verhaal?’ Ik vertelde over die keer dat hun opa in het najaar de zeilboot niet had afgetuigd waardoor in de lente, bij het eerste hijsen van het grootzeil, de spinnen van bovenaf over ons heen waren getuimeld. Dit verhaal, waarin opa ook nog op een spin gaat zitten, doet het altijd goed.

Op het moment dat ik deze column begin te schrijven zit ik in mijn geïmproviseerde werkkamer: thuis met mijn pantoffels aan, een gordijn als deur en op de achtergrond een huilende dochter.
Ze krijgt haar onlinepresentatie niet geüpload en nu mist ze haar online les. Eigenlijk wilde ik nu mijn patiënten gaan beeldbellen omdat dat gisteren vanwege allerlei digitale ellende niet lukte. Door de coronacrisis is ons gewone leven als een sneeuwhuisje door elkaar geschud. We zijn allemaal op zoek naar een nieuw evenwicht.
 

Dinsdag 19 mei heeft het webinar plaatsgevonden over Traumabehandeling in Coronatijd, doen of niet doen? Ruim 600 geïnteresseerden, zowel leden als niet-leden, hebben de gelegenheid gekregen om te luisteren naar de boeiende presentaties van dr. Tim Wind en drs. Liesbeth Rencken over de plek van traumabehandeling in een collectieve crisis zoals de Corona pandemie.

Migratie beïnvloedt veel aspecten van het leven van kinderen en gezinnen. Migranten reageren op uiteenlopende wijze op de veranderingen die door de migratie ontstaan in hun leefwereld. Kinderen  kunnen in deze context kwetsbaar zijn, maar ook veerkrachtig. Hoe beïnvloedt migratie de wijze waarop kinderen omgaan met algemene en extra ontwikkelingstaken, hoe geven hun ouders vorm aan ouderschap, en hoe ontwikkelen gezinsrelaties zich in deze nieuwe context?

De discussie over toegankelijke en kwalitatief goede zorg voor een cultureel diverse patiënten­groep gaat al snel over culturele competenties. Cultureel competente en sensitieve hulpverle­ners zouden de kwaliteit van de gangbare zorg aanzienlijk verbeteren. Ghane en collega's gaan in op de vraag hoe de ggz beter kan reageren op deze diversiteit, welke aanpassingen hiervoor nodig zijn en welke culturele competenties daarbij van belang zijn. Hieronder ligt een vraag die de ggz al decennia bezighoudt: is het beter te kiezen voor een categoraal zorgaanbod?

Veel onderzoeken laten zien dat gangbare evidence-based behandelmethoden, zoals cognitieve gedragstherapie, universeel toepasbaar zijn mits ze cultureel aangepast worden. Zonder culturele aanpassing is het behandeleffect doorgaans kleiner bij patiënten die tot minderheidsgroepen behoren. Over het wat en hoe van culturele aanpassing bestaan echter verschillende opvattingen.

Deze handreiking heeft betrekking op migranten die, in verband met hun cultureel-maatschappelijke en persoonlijke achtergrond, baat kunnen hebben bij extra aanpassingen in de zorg ten tijde van de corona-crisis. Concreet gaat het om asielzoekers, vluchtelingen (statushouders), ongedocumenteerden, slachtoffers van mensenhandel, en reguliere migranten die in het kader van arbeid of gezinsvorming naar Nederland zijn geïmmigreerd. In deze handreiking gebruiken we de term ‘migranten’, waarbij alle bovengenoemde subgroepen bedoeld worden.

Inleiding

Suzan Soydas is een Phd student traumatische rouw bij Universiteit Utrecht en Arq Nationaal Psychotrauma centrum en psycholoog bij Arq nationaal psychotrauma centrum. Zij schreef voor de NtVP een blog over haar werkbezoek aan Melbourne, dat zij helaas voortijdig moest beëindigen vanwege de coronacrisis. 

De maatregelen die momenteel worden genomen in de strijd tegen het coronavirus – zoals social distancing, quarantaine en het thuis opvangen van kinderen - zijn voor veel mensen stressvol, maar zeker voor diegenen die lijden aan een posttraumatische stressstoornis (PTSS).