De Stichting Musea en Herinneringscentra 40-45 (SMH) bestaat sinds 2012 als rechtspersoon en is voortgekomen uit het directeurenoverleg van een aantal WO2-musea en -instellingen. Op 28 maart 2015 heeft SMH haar gezamenlijke visie verwoord in het oorspronkelijke Position Paper. Nu, ruim vijf jaar later, was het stuk aan herziening toe. Onderstaande tekst komt onder andere voort uit de resultaten van een enquête onder de Algemeen Bestuursleden en een reeks bijeenkomsten met de bestuursleden van SMH.

Voorwoord
Dit jaar is het 70 jaar geleden dat er een einde kwam aan de Tweede Wereldoorlog. Met het
toenemen van de afstand tot 1945 verandert de manier waarop deze herinnering betekenis krijgt in
de samenleving van vandaag. Niet alleen het wegvallen van degenen die de oorlog zelf hebben
meegemaakt speelt daarin een rol, maar ook de grote veranderingen die het ontstaan van een
digitale wereld met zich meebrengen en, niet in de laatste plaats, de wetenschap dat we steeds meer
leven in een wereld waarin oorlog van invloed is op ons leven.

Dit verkennende onderzoek belicht de opvoeding door niet-westerse migrantenouders,
vooral vanuit het gezichtspunt van de ouders zelf, maar ook vanuit het perspectief van de
kinderen. Naast een terugblik op eerder – vooral kwalitatief – onderzoek zijn in dit rapport
mogelijkheden onderzocht om op basis van bestaande kwantitatieve onderzoeksgegevens
een algemeen beeld te schetsen van de opvoeding in migrantengezinnen van met name
Turkse, Marokkaanse, Surinaamse en Antilliaanse herkomst. Ter actualisering en verdieping

Abstract

Multilaterale instellingen zoals de Verenigde Naties, Europese Unie en de Wereldbank rekenen milieukwesties in relatie tot
klimaatverandering en –problemen (denk aan water- en luchtvervuiling) tot de grootste wereldwijde problemen.
Duurzaamheid is een mondiaal speerpunt. In dit artikel worden verklaringen voor de bezorgdheid over het milieu binnen
landen verkend. Uiteindelijk is sprake van een paradox.

Het Arq Kenniscentrum Migratie streeft naar optimale psycho-sociale ondersteuning van vluchtelingen, (ex-) asielzoekers en migranten. Om dit doel te bereiken richt het kenniscentrum zich specifiek op het verbeteren van de kwaliteit en samenhang van de zorgketen, de inzet van preventieve interventies en vroegsignalering van psychische klachten.

De herstelzorg in de nafase van een ramp is een erkend
belangrijk thema binnen rampenbestrijding en crisisbeheersing.
Toch blijkt herstelzorg het in de praktijk van “de koude
fase” af te leggen tegen andere prioriteiten: veiligheidsregio’s
kiezen bijvoorbeeld eerder voor investeren in acute zorg dan
in herstelzorg. Deze inmiddels meerdere malen bevestigde
constatering vraagt om een realistische visie op de voorbereiding
op de nafase. In deze bijdrage worden actuele
stappen op weg naar zo’n visie op de voorbereiding op de

Thema: Radicalisering
3 Voorwoord - Ard van der Steur, Minister van Veiligheid en Justitie
4 Samenwerken aan de aanpak van het gewelddadig jihadisme
5 Handreiking en versterkingsgelden aanpak radicalisering
6 Enkele bevindingen uit 10 jaar pedagogisch onderzoek naar radicalisering
8 Radicalisering en de school
9 Hoger onderwijs en radicalisering: geen losse flodder, maar ingebed in
integraal veiligheidsbeleid
11 STERK door socratische lessen
12 Houd kinderen op het rechte pad
13 Radicx, signaleringstool voor scholen

Abstract
Background According to the stress sensitization hypothesis, prior exposure to extreme stressors may lead to increased responsiveness to subsequent stressors. It is unclear whether disaster exposure is associated with stress sensitization and, if so, whether this effect is lasting or temporary. This study aimed to investigate the occurrence and duration of stress sensitization prospectively following a major disaster.

Het protocol beknopte eclectische psychotherapie voor PTSS (BEPP) is in de jaren tachtig van de twintigste eeuw aanvankelijk ontwikkeld vanuit een psychodynamisch denkkader. Geprotocolleerde CGT en EMDR voor PTSS waren destijds niet beschikbaar. Het doel van de behandeling is het reduceren van de symptomen van PTSS bij cliënten, het integreren van de traumatische gebeurtenissen in het leven van de cliënt en het weer controle krijgen over het leven.