Als dwangarbeiders van de gaskamers hing er decennialang een zweem van geheimzinnigheid en collaboratie om het Sonderkommando. Hoewel deze gevangenen gedwongen werden te werken en leven binnen de muren van de gaskamers, oordeelde de geschiedenis hard over hen.

In dit tweede deel van het tweeluik over het Sondercommando Auschwitz-Birkenau aandacht voor de veelal negatieve beeldvorming over de werkeenheid en over de wijze waarop de dwangarbeiders zich zelf voelden bij het werk dat zij gedwongen uitvoerden.

Dit onderzoeksrapport in opdracht van Stichting 1940-1945 presenteert drie thema’s waarbij de beoordeling van de vraag ‘Is dit verzet?’ niet gemakkelijk was. Het doel van Stichting 1940-1495 met het onderzoek is voor een breed publiek individuele verzetsverhalen en hun nasleep in beeld brengen, laten zien wat het werk van Stichting 1940-1945 behelst en invoelbaar maken hoe moeilijk de beoordeling van verzet uit de Tweede Wereldoorlog soms is.

Het is vaak moeilijk om suïcidaal gedrag te herkennen, zeker als mensen niet in behandeling zijn bij de ggz. Ongeveer de helft van de mensen zoekt in de weken voor de suïcide hulp bij de huisarts. Dit doen zij echter meestal met een andere hulpvraag.  

Inleiding: 

Aan de missie zelf heb ik niet zo veel overgehouden, bij wijze van spreken. Al kwam ik, volgens mijn vrouw, als een ander mens thuis. Wat er daarna gebeurde, heeft het meeste impact gehad. (Voormalig plaatsvervangend commandant van Dutchbat III, geciteerd in Koelé 2016)