Suïcide onder vluchtelingen in lage- en middeninkomenslanden voltrekt zich als een stille ramp: een sociale crisis waarover weinig betrouwbare gegevens beschikbaar zijn. Naast onderzoek en hulpverlening is bewustwording van deze sluipende ramp essentieel om verder verlies van mensenlevens te beperken.

Manan kijkt naar de grond en geeft korte antwoorden op vragen die de behandelaar stelt. Ze oogt vermoeid. Ze is verwezen voor behandeling, omdat ze nauwelijks eet of slaapt en soms schreeuwend wakker wordt. Ze woont met haar moeder en oudste broer in een azc in Nederland. Ze zijn in afwachting van een uitspraak in hun procedure. 

Indo in Indonesië gaat over ervaringen van indo’s (zoals ze zichzelf noemen) die in het voormalig Nederlands-Indië zijn geboren of er toen zijn gaan wonen en na de onafhankelijkheid in Indonesië zijn gebleven. Ze zijn meestal van gemengd Aziatisch-Europese afkomst en hebben een Europese opvoeding gehad.

Drie jaar geleden heb ik samen met mijn collega Gea en toenmalige collega Aram de psychische zorg voor de bewoners van het AZC Katwijk overgenomen van GGZ Rivierduinen. In mijn loopbaan heb ik op veel verschillende AZC’s gewerkt, of op andere plekken met patiënten met een niet-westerse achtergrond, zoals ik. Mijn carrière in verpleegkunde begon, nadat ik afstudeerde aan de Hogeschool van Amsterdam, met het opzetten van een Post de Santé in Diatock, mijn geboortedorp in het zuiden van Senegal.