Achtergrond. Ruim honderdduizend vluchtelingen hebben de laatste jaren in Nederland bescherming gezocht. Nog eens ruim tienduizend wachten op een beslissing over hun asielverzoek. Ruim de helft van de vluchtelingen is jonger dan achttien jaar (VluchtelingenWerk Nederland, 2019). Een grote groep van deze vluchtelingen kampt met psychische klachten, met name klachten op het gebied van posttraumatische stressstoornis (PTSS), maar ook angst en depressieve klachten komen veel voor. Cijfers over prevalentie bij kinderen zijn schaars.

Hoewel wetenschappelijke evidentie over toepasbaarheid en effectiviteit van psychotherapeutische interventies bij populaties met een migratieachtergrond nog altijd gering is, lijkt het behandeleffect bij deze groepen doorgaans kleiner dan bij de meerderheidspopulatie, en zijn no-show en drop-out vaak substantieel hoger. ‘Cultuursensitieve zorg’ zou bijdragen tot het optimaliseren van de hulpverlening aan deze doelgroep. Wat die zorg precies behelst en hoe dat concreet vorm te geven, is echter nog weinig helder omschreven.

Het tegengaan van hatespeech is belangrijk: hatespeech zorgt voor emotionele stress bij de slachtoffers (Boeckmann & Liew, 2002; Leets, 2002) en kan traumatisch zijn, zoals dat ook het geval kan zijn bij het meemaken van een overval of het slachtoffer worden van seksueel geweld (Leets, 2002). Hatespeech ten aanzien van migrantengroepen is zelfs een voorspeller van suïcide onder mensen uit deze migrantengroepen (Mullen & Smyth, 2004).

Alleenstaande minderjarige vreemdelingen (AMV’s) lopen een verhoogd risico op het ontwikkelen van psychische problematiek. Over de beste benadering van deze problematiek is nog veel onduidelijk. Aan de hand van een casus bespreken we hoe we cultuursensitief kunnen werken met een AMV die last heeft van traumagerelateerde klachten.