Provide Care, een humanitaire interventie van de Nederlandse krijgsmacht, is bij het publiek zo goed als vergeten. Het leed van Rwandese vluchtelingen in Zaïre in 1994, vergeet Provide Care-veteraan Hans van Leest echter nooit. Impact sprak met hem over zijn ervaringen en de nasleep van de missie voor hem persoonlijk.

Ruim honderd Nederlandse militairen verleenden in 1994 noodhulp in de vluchtelingenkampen rondom Goma, Zaïre. Deze interventie was opgezet naar aanleiding van een vluchtelingenstroom van 850.000 Hutu’s, die op gang kwam nadat Tutsi-rebellen Rwanda veroverden. Maar dit was niet zomaar een vluchtelingencrisis. Voor Hutu-extremisten, degenen die de massamoord op 800.000 Tutsi’s pleegden, was Zaïre een tijdelijke basis van waaruit zij de genocide wensten te voltooien.

Met ingang van dit nummer start Monnique Haak met een nieuwe rubriek 'Kinderen van Indië'. Dit keer verteld Lex Bor. Hij is geboren in 1947 in Bandoeng en opgegroeid in Hollandia, nederlands Nieuw-Guinea. In 1961 kwam hij naar Nederland. Hij was toen 14 jaar.

In het hoofd van de uit Syrië gevluchte Nazli Ibrahim duren de bombardementen maar voort. Er zijn veel nieuwkomers die, net als zij, rondlopen met een onbehandeld oorlogstrauma.

Bijna poëtisch brengt Nazli Ibrahim (40) de gedachten in haar hoofd onder woorden. "Een bombardement", vertelt ze, "voelt alsof je doodgaat en in de oorverdovende stilte daarna opnieuw wordt geboren." De kleine Syrische zit in de spreekkamer van psychiater Aram Hasan in Rotterdam. Ze ontvluchtte in 2015 de Syrische stad Aleppo en staat nu onder behandeling voor een posttraumatische stressstoornis.