ARQ Centrum' 45

Wie het tabblad Documentary op de website van Marielle van Uitert opent1 wordt direct geconfronteerd met een overweldigende verzameling van indringende foto’s van mensen in conflictzones. Met de fotoserie gemaakt in El Salvador won ze in 2015 in de categorie Buitenland Documentair de 1e prijs bij de Zilveren Camera, een prestigieuze prijs voor journalistiek2. Ze fotografeerde de bendes in El Salvador (Mara's) die sinds ongeveer 1990 dood en verderf zaaien met drugshandel, ontvoeringen, afpersingen en huurmoorden.

Wereldwijd is sinds 2015 het aantal vluchtelingen groter dan ooit. De meeste kinderen onder hen zijn op de vlucht voor geweld, oorlog en armoede en worden vergezeld door één of beide ouders. Een groeiend aantal kinderen zoekt veiligheid zonder familieleden. In dit artikel is ingegaan op zowel de ervaringen van kinderen (en hun gezinnen) die gevlucht zijn, als de reacties die zij vervolgens vertonen.

Inleiding

Kanker komt relatief veel voor bij ouders met jonge gezinnen. In Nederland krijgen jaarlijks 105.000 mensen de diagnose kanker, waarvan 4893 mannen en vrouwen in de leeftijdscategorie van 30 tot 44 jaar. Uit cijfers uit 2015 van het Integraal Kankercentrum Nederland (IKNL, s.d.) blijkt dat 35.543 personen in deze leeftijdsgroep zijn gediagnosticeerd met kanker in de laatste 20 jaar en nog in leven zijn.

Nachtmerries worden over het algemeen gedefinieerd als verontrustende en verstorende dromen met een vaak afschuwelijke inhoud en intense negatieve emoties. Wanneer de last van de nachtmerries ernstig is en het functioneren overdag invalideert kan er gesproken worden van een ‘nachtmerriestoornis’ (APA, 2013). De prevalentie van nachtmerriestoornis in de algemene bevolking wordt geschat op 2 tot 5%. Een nachtmerriestoornis heeft zowel direct (via de inhoud en de intense emoties), als indirect (door de verstoorde slaap) een negatief effect op het cognitief en emotioneel functioneren.

‘The fundamental stages of recovery are establishing safety, reconstructing the trauma story, and restoring the connection between survivors and their community.’ Judith Herman (1992)
Inleiding

Beelden van vluchtelingen en getroffenen

door terreur hebben de media in de afgelopen

maanden in ongekende mate gedomineerd.

Steeds worden wij geconfronteerd

met een complex krachtenspel waarin verschillende

grote groepen te onderscheiden

zijn. Bijvoorbeeld de strijdende partijen in

Syrië (het leger van Assad, verenigde oppositiepartijen,

IS, Jabhat al-Nusra, Koerden

en de gewapende inmenging van Turkije,

Rusland, de VS en een aantal andere westerse

landen), de mensensmokkelaars, de

In het dagelijkse werk ‘op straat’ hebben politiemensen te maken met de meest uiteenlopende gebeurtenissen. Van het bewaken van een wegafzetting als marathonlopers langs komen tot het moeten omgaan met slachtoffers van een verkeersongeval; van het moeten inrekenen van iemand die een delict heeft gepleegd tot het zelf ernstig bedreigd worden met een steek- of vuurwapen.

In this paper, the theme of the special issue on Culture and Trauma is introduced. In both empirically oriented articles as well as theoretical and contemplative contributions, the role of culture and migration context in the development of psychological problems following trauma, culture-specific or generic coping with the consequences, help-seeking behavior, and the need for culturally sensitive treatment is explored.

Dit boek richt zich op de behandeling van ernstig getraumatiseerde mensen, zoals oorlogsgetroffenen, vluchtelingen en asielzoekers, veteranen, mensen met ernstige beroepsgerelateerde traumatisering (zoals brandweerpersoneel, politiepersoneel, treinpersoneel) en personen met problematiek ten gevolge van vroegkinderlijke traumatisering. Voor het eerst wordt de toepassing van concrete behandelmethoden voor complex trauma beschreven. De auteurs passen daarbij CGT-methodieken toe. Het driefasenmodel (stabilisatie, verwerking, integratie) dient als aanknopingspunt.

Pre-publicatie onderzoek van Elisa van Ee naar Multi-Family Therapy (MFT) in het Psychotraumacentrum Zuid Nederland. Van de Nederlandse veteranen ontwikkelt ongeveer 5% een PTSS, en ongeveer 15% een of meerdere symptomen van een PTSS. Kleine, en ogenschijnlijk onbelangrijke, gebeurtenissen of zaken kunnen triggers zijn voor traumatische herinneringen en zorgen voor ernstige angstklachten, vermijdings- of agressief gedrag of zelfs suïcidale gedachten of pogingen.