Transgenerationele traumatisering bij kinderen van hen die op jeugdige leeftijd in Japanse kampen waren geïnterneerd.

-Sinds een kleine tien jaar werk ik als kinderpsychiater in

het Juliana Kinderziekenhuis in Den Haag, zoals men weet een stad waar na de oorlog veel repatrianten uit het voormalige Nederlands-Indië zijn komen wonen. Soms woonden zij daar sinds enkele jaren, soms al generaties lang.

Dat honderdduizenden mensen tijdens de Tweede Wereldoorlog in Indië in kampen gezeten hebben, is algemeen bekend. Men ging er zelfs van uit dat alle Europeanen, of zij die Europees bloed in zich hadden, achter de kawat gezet waren. Dat gold niet alleen voor de mensen in Holland, maar -tot op zekere hoogte ~ ook voor de Indische Nederlanders zélf, heb ik gemerkt. Toch is een groep Indische Nederlanders (en ook statenlozen en soms mensen met een andere nationaliteit) buiten het kamp gebleven en wel door heel verschillende omstandigheden, die ik niet onder één noemer kan brengen.

Het zal niemand verbazen dat het Japanse bestuur, na de capitulatie van Nederlands-Indië op 8 maart 1942, ertoe overging de burgerbevolking verschillende beperkingen op te leggen. Deels waren dit maatregelen die een repressieve achtergrond hadden, zoals het instellen van een avondklok en het opleggen van reisbeperkingen of het verbod om naar geallieerde radio-uitzendingen té luisteren. Deels waren zij ook voorboden van een opname van Indonesië in een door Japan te leiden Groot-Aziatische welvaarts-sfeer.

Indië moest daarom van haar Europese trekken worden Ontdaan:    de

Op 16 december 1987 vond een vervolgbijeenkomst plaats van de eerdere Mitland-konferentie over het vrijwilligerswerk/ waarover in ICODO-Info van september '87 een uitvoerig verslag werd gepubliceerd.

1. Inleiding In mei 1987 legde ik de laatste hand aan mijn doktoraalskriptie getiteld: De NV en haar kinderen/

Culturele verklaringsmodellen en aandacht voor lokale systemische interventies kunnen helpen bij de behandeling van patiënten met dissociatieve klachten toegeschreven aan bezetenheid door geesten. Dit is een van de conclusies in het onderzoek dat Marjolein van Duijl deed naar de relatie tussen bezetenheid door geesten, dissociatieve symptomen en traumatiserende ervaringen in Uganda.

[...]

Van Duijl probeert bezetenheid door geesten te begrijpen als manier waarop mensen in Uganda uitdrukking geven aan hun problemen.

2 december 1986: Hotel in Beras-tagi.

Het is verschrikkelijk moeilijk om te beginnen. Er is hier zoveel te genieten:    mooie    planten en

Veertien dagen naar Duitsland. Veertien dagen alleen naar een land waar ik rot herinneringen aan heb. Waar begin je aan. Duitsland!; ik heb er een haatliefde verhouding mee opgebouwd. Ik ging naar Vegesack - een stadsdeel in de stadstaat Bremen

Psychiater en hoogleraar Damiaan Denys is gespecialiseerd in angsten.
[...]
De Vlaamse hoogleraar psychiatrie (UvA) en afdelingshoofd psychiatrie aan het AMC behandelt mensen met angsten, vaak in de vorm van dwangstoornissen.
[...]
Sinds tien jaar behandelt de psychiater een deel van zijn patiënten, bij wie de reguliere behandeling van therapie en medicatie niet aanslaat, met Deep Brain Stimulation (DBS), een techniek die eerder succesvol werd toegepast bij Parkinson.

Kort na het verschijnen van mijn boekje: Strepen aan de hemel in mei 1985 ontving ik een brief van een oud-studiegenote die er behoefte aan had, meer dan veertig jaar na dato, haar plaatsvervangende schuldgevoel te delgen. Haar ouders woonden in de jaren 40-45 langs de spoorweg waarover elke dinsdagochtend duizend joden in veewagens naar het Oosten werden vervoerd. Zij wisten niet zeker wat de bestemming was hoewel de geruchten geleidelijk hun vaagheid verloren en tot bijna-zekerheden kristalliseerden.