De crisiskaravaan : achter de schermen van de noodhulpindustrie

Achter de schermen van de noodhulpindustrie gaat over de dilemma's van de internationale hulpverlening: schiet hulp het doel voorbij als oorlogvoerende partijen er hun voordeel mee doen? Wat te doen als de concurrentie tussen NGO's zo groot wordt dat het eigen belang de hulpverlening in de weg staat? En moeten humanitaire organisaties neutraal blijven of weggaan als hun hulp misbruikt wordt?

De crisiskaravaan : achter de schermen van de noodhulpindustrie

Achter de schermen van de noodhulpindustrie gaat over de dilemma's van de internationale hulpverlening: schiet hulp het doel voorbij als oorlogvoerende partijen er hun voordeel mee doen? Wat te doen als de concurrentie tussen NGO's zo groot wordt dat het eigen belang de hulpverlening in de weg staat? En moeten humanitaire organisaties neutraal blijven of weggaan als hun hulp misbruikt wordt?

De getto's van Hitler : stemmen uit een belegerde samenleving 1939-1944

In De getto's van Hitler schetst hoogleraar aan de Universiteit van Trento, Gustavo Corni, een beeld van het leven in deze getto's, dat in het teken stond van honger en ziekte, van razzia's en dwangarbeid, van overbevolking en terreur. Meestal lieten de Duitsers het bestuur van deze getto's over aan een Joodse Raad en de ordehandhaving aan een joodse politiemacht. Hoe gingen deze bestuurders om met hun verantwoordelijkheid? Hoe konden ze beslissingen nemen die vaak duizenden van hun medemensen een wisse dood in dreven?

Uitgestelde posttraumatische stressstoornis: een frequent verschijnsel?

Bij de uitgestelde posttraumatische stressstoornis (ptss) veronderstelt men vaak dat er een ‘symptoomvrije periode’ is tussen de blootstelling aan een traumatische gebeurtenis en het begin van
ptss. Dat deze periode daadwerkelijk symptoomvrij is, lijkt onwaarschijnlijk, aangezien de meeste personen die getroffen zijn door een potentieel traumatische gebeurtenis voorbijgaande herbelevingsreacties ervaren.

(Bio)Terrorisme en dan verder. Veelgestelde vragen. Publieksversie

Hoe reageren mensen op een (bio)terroristische aanslag? De meeste kinderen en volwassenen die getroffen zijn door een (bio)terroristische aanslag ervaren gedurende enkele dagen of weken stressreacties. Dit zijn normale reacties op een abnormale situatie, bijvoorbeeld: angst, verdriet en rouw, woede, verontwaardiging, wrok, schuld, schaamte, hulpeloosheid en hopeloosheid.

Terrorisme en dan verder. Kinderen en aanslagen. Publieksversie

Wanneer een terroristische aanslag plaatsvindt, heeft dit gevolgen voor kinderen. Kinderen kunnen zelf slachtoffer worden, of dierbaren verliezen. Wanneer zij niet direct bij de aanslag betrokken waren,
zien ze televisiebeelden van de aanslag, horen ze thuis, op school of op straat anderen over de aanslag praten.

(Bio)Terrorisme en dan verder. Wat te doen na een aanslag. Publieksversie

 Ga zo veel mogelijk door met uw normale dagelijkse activiteiten. Dat geeft u het gevoel dat u
de baas bent over de situatie. Dit is ook belangrijk voor uw kinderen en de rust en regelmaat
binnen uw gezin.
 Kijk niet voortdurend naar de tv waar de beelden van de aanslag telkens herhaald worden. Dit
geldt ook voor uw kinderen.
 Zoek andere mensen op. Zonder u niet af. Praat met elkaar.
 Vraag de mensen om u heen om hulp als u dit nodig heeft.
 Stop uw gevoelens niet weg. Doe niet alsof er niets is gebeurd. Huilen mag.

Pagina's