Filosofie van rouw

Filosoof Michael Cholbi vult met zijn onlangs verschenen boek over filosofie van rouw een leemte in de literatuur over rouw en filosofie. Het omvattende boek is helder gestructureerd en bestaat uit zeven zeer leesbare hoofdstukken aangevuld met een inleiding, conclusie, noten met literatuurverwijzingen en een register. Een van de verdiensten van Cholbi’s boek is dat het ruimte  voor rouw bepleit in de filosofische literatuur en praktijk.

 

Column : Een te zware last

Waar haar vader is, is zij.
Waar zij is, is haar vader.
Regelmatig gaat zij niet naar school; niet spelen bij vriendinnetjes; niet kleuren
met haar stiften of spelen met haar poppen. Want, zij moet voor haar vader zorgen.
Haar vader die dagelijks fysiek en psychisch last heeft van de veelvuldige
martelingen die hij heeft ondergaan in zijn land van herkomst.
Haar vader die naast deze klachten dagelijks het gemis van zijn vrouw
en zoontje met zich meedraagt.
Tijdens hun vlucht zijn ze elkaar kwijtgeraakt.

Over wie gaat het eigenlijk? : Retrospectieve diagnostiek en de vereniging van het heden en het verleden

Na jaren op oorlogspad te zijn geweest, van Macedonië tot aan Egypte, en van Armenië tot aan India, begon Alexander de Grote steeds onrustiger gedrag te vertonen. Hij sliep slecht, in de angst dat zichtbare en onzichtbare vijanden hem in zijn slaap zouden vermoorden. Hij vergreep zich overmatig aan drank, om te ontsnappen aan de realiteit van de dag. Hij haalde onverwachts uit naar vrienden en onbekenden om hem heen, soms met dodelijke gevolgen.

‘Je moet waken voor je mentale gezondheid, lange tijd was dat taboe’

Hoe is het om voor je beroep dagelijks bezig zijn met oorlog en extreem geweld? Wat voor invloed heeft dat op je privéleven? Verandert het je kijk op de wereld? Drie mensen die daar voor hun werk mee te maken hebben, delen hun ervaring. ‘Je hebt het gevoel dat je iets betekenisvols doet.’

 

Interview met 

Psychotrauma in beweging : een persoonlijke beschouwing

In 2012 blikte psychotherapeut Erik Romme in Cogiscope, de voorganger van Impact Magazine, terug op zijn 25-jarige carrière bij ARQ Centrum’45 onder de titel ‘Van Bastiaans tot nu’. Hij was getuige van verschillende stromingen binnen de traumatherapie en schreef hierover. Impact Magazine vroeg Ruud Jongedijk, psychiater/psychotherapeut en tot 2021 directeur behandelzaken/geneesheerdirecteur van ARQ Centrum’45, om ruim 10 jaar na Romme, iets soortgelijks te doen.

 

Een historisch-persoonlijke impressie.

Een traumatisch ding

We leven in een tijdperk van trauma. De verhalen van overlevenden van traumatische gebeurtenissen, ons luisteren, de psychologische hulp en maatschappelijke erkenning: ze lijken van alle tijden. Toch is het traumadenken niet zo universeel als gedacht.

 

 

‘Dat zou onze revolutie worden: om onzekerheid en onvoorspelbaarheid te leren accepteren.’ : Een interview met hoogleraar psychiatrie Jim van Os

Vroeg op een dinsdagochtend ontmoette ik Jim van Os in het Universitair Medisch Centrum in Utrecht. Daar het voor mij vroeg was, was dit voor de kwieke hoogleraar psychiatrie natuurlijk helemaal niet vroeg. Zijn dag was allang begonnen. Gekleed in een oudmodisch grijs pak trof ik hem in een eenvoudige kamer in het kloppend hart van het medisch labyrint. Maar alle schijn bedriegt. Hoe langer ik om mij heen keek, hoe meer ik werd verrast door de geestverruimende kunst aan de muren. Hij vertelde er graag over en een inspirerend gesprek over mens en leed volgde.

Traumagerelateerde klachten : Een aantal populaire behandelingen onder de loep genomen

Voor de behandeling van traumagerelateerde klachten zijn effectieve, evidence-based behandelingen beschikbaar, maar relatief weinig mensen krijgen daadwerkelijk zo’n behandeling. In plaats daarvan worden  andere behandelingen gegeven die populair zijn, waaronder lichaamsgerichte behandelingen, dierondersteunde therapie, speltherapie, EMDR toegepast op vermijding, de Lovett-methode voor preverbaal trauma, geleide synthese en deprogrammeren.

 

WO2 Lexicon voor de zorg

Het belang van taal in de zorg voor ouderen met oorlogservaringen en hun families. 

Van moeras naar moeras : mijn moeder Fien Tupanwael

Op ons verzoek scheef Adeline Tasidjawa over de ervaringen van haar moeder. Als kind in het kamp Pekanehran, en vanaf 1989 met haar aanvragen voor de wetten voor oorlogsgetroffenen. 

 

Dit is het verhaal van mijn moeder, Fien Tupanwael, geboren in 1929 in Pandang op Sumatra. Het heeft vooral betrekking op wat ze als kind heeft meegemaakt in het jappenkamp Pekanehran, gelegen in de jungle van Sumatra in de provincie Riouw (Riau), tijdens de chaos rond e Bersiap. En vervolgens haar vorsteling met d Nederlands overheid om erkend te worden als oorlogsslachtoffer. 

Pagina's