In de eerste acht maanden van 2015 dienden, volgens het CBS, ongeveer 25 000 vluchtelingen een asielverzoek in.
Vluchtelingen uit Syrië en Eritrea waren daarbij in de meerderheid, onveilige landen, met een grote oorlogsdreiging en veel geweld.
Behalve de situatie in het eigen land – doorgaans primair de reden om te vluchten – maken deze asielzoekers het nodige mee: de opvangkampen in de regio staan bepaald niet bekend als luxueus, de reis naar Europa is letterlijk levensgevaarlijk, het verblijf in een asielzoekerscentrum (AZC) is vaak langdurig, uitzichtloos en onzeker.

Burgers helpen ten tijde van crises. Slachtoffers helpen, verkeer regelen: alles wat op dat moment nodig is om de situatie
het hoofd te bieden. Wat betekent dat voor de hulpdiensten als die ter plekke komen? Burgers hun gang laten gaan?
Instrueren? Of juist wegsturen?

Om risicofactoren van jongeren in beeld te krijgen en om een
inschatting te kunnen maken of een jongere mogelijk radicaliseert,
is het instrument Radicx ontwikkeld. Dit intervisie-instrument kan
houvast bieden bij een “niet-pluis-gevoel” bij docenten en
argumenten genereren om bijvoorbeeld het netwerk in te schakelen.
Het is geen model om de kans op radicalisering te voorspellen

De vragenlijst BIQ-SF is geschikt om allochtone en autochtone jonge kinderen op te sporen die een verhoogd risico hebben op angstproblemen. Dat blijkt uit het onderzoek van Leonie Vreeke, die op 11 oktober promoveerde aan de Erasmus Universiteit Rotterdam.

Vreeke onderzocht de Behavioral Inhibition Questionnaire-Short Form (BIQ-SF). Die vragenlijst meet gedragsinhibitie: de mate waarin kinderen in onbekende, uitdagende situaties symptomen van angst en stress vertonen.