Introduction

This article discusses the impact of war in Bosnia and Herzegovina. In particular, the authors discuss the relation between trauma and (dis)trust. Specifically, the issue of trust among the war-stricken people of Bosnia and Herzegovina is the focus of this article. It is hypothesized that war has exerted a clear impact on individual well-being. Next, war has had a clear impact on assigning meaning to life and the surrounding (social) world.

The efficacy of a community-based psychosocial program in Bosnia-Herzegovina during the war and immediate postwar years (1994-1999) was described in this article. Ten centers provided various kinds of psychological help in the besieged city of Sarajevo and the towns of Zenica, Travnik, and Vitez. Since 1994, an intensive monitoring system has documented data on clients, interventions, and outcomes. This study focused on the systematic evaluation of counseling interventions aimed to alleviate the distress in wartime.

The Impact of Event Scale (ES; M. J. Horowitz, N. Wilner, & W. Alvarez, 1979) is a worldwide-used self-report measure to assess the frequency of intrusive and avoidant phenomena after a variety of traumatic experiences. The purpose of this article is to assess the psychometric value of the Dutch version of the IES (D. Brom & R. J. Kleber, 1985) in several samples of individuals who had experienced various traumatic stressors. The reliability and structure of the IES were evaluated in 3 different samples (total N = 1.588).

De getuigenismethode is een therapievorm die is ontwikkeld op grond van de ervaringen met mensen die slachtoffer zijn geworden van georganiseerd politiek geweld. De cliënt wordt begeleid bij het afleggen van een getuigenis: dit is een hoofdzakelijk chronologisch verhaal over de persoonlijke levensloop met nadrukkelijke aandacht voor de specifieke traumatische ervaringen. In dit artikel wordt ingegaan op de psychotherapeutische kracht van de getuigenismethode, afgezet tegen andere perspectieven op de behandeling van psychotrauma.

Stichting Centrum ’45 is een zorginstelling die zich richt op de behandeling van psychotraumaklachten als gevolg van oorlog, vervolging en geweld. Het gaat om cliënten met eerste- en tweede-generatieproblematiek, oude en jonge veteranen en vluchtelingen, maar ook cliënten met beroepsgerelateerde traumaproblematiek. Bij al deze doelgroepen zijn regelmatig ook persoonlijkheidsproblemen aanwezig die binnen onze instelling steeds meer aandacht vragen.In dit artikel betogen we hoe in onze visie moet worden omgegaan met de comorbiditeit van trauma- en persoonlijkheidsproblematiek.

Welke zorg moet direct na een ramp worden verleend om de negatieve gevolgen op het psychosociale welbevinden en de gezondheid te beperken? Hoe kunnen getroffenen die ernstige psychische klachten ontwikkelen snel ge-identificeerd worden? In dit artikel worden de huidige wetenschappelijke inzich-

Onder de term ramp worden grootschalige ingrijpende gebeurtenissen verstaan die onderling enorm kunnen verschillen naar aard, toedracht, aantallen doden, achtergronden van getroffen en betrokken groepen,

Abstract
Objective: The aim of this study was to explore perceived posttraumatic growth (PTG) and its associations with potentially traumatic events (PTEs), dispositional optimism, perceived social support, posttraumatic stress disorder (PTSD) symptoms, and satisfaction with life (SWL) among adolescent refugees and asylum seekers.