Therapietrouw bij alleenstaande minderjarige vreemdelingen

Therapietrouw is belangrijk voor het welslagen van een behandeling. Er zijn verschillende drempels voor de toeleiding van vluchtelingen naar de geestelijke gezondheidszorg (ggz). Dit geldt mogelijk ook voor de therapietrouw.

Huidig onderzoek is uitgevoerd om inzicht te verkrijgen in de mate van therapietrouw van alleenstaande minderjarige vreemdelingen (amv’s) en de mogelijke gevolgen van therapietrouw op het effect van de behandeling bij de speciaal op amv’s gerichte, traumageïnformeerde interventie Veerkracht. Aan het onderzoek hebben 41 amv’s afkomstig uit Eritrea, Syrië en Afghanistan deelgenomen. Ze hadden allen psychische klachten. De PTSS- en depressiesymptomen werden uitgevraagd middels de CRIES-13 en de PHQ-9. Therapietrouw is aan de hand van een programma-integriteitsvragenlijst beoordeeld met een nieuw ontworpen beoordelingsmodel. De amv’s scoorden voor aanvang van de interventie hoog op PTSS en depressie.

De resultaten van het onderzoek laten zien dat amv’s hoge therapietrouw hebben bij de interventie Veerkracht. De interventie gaat gepaard met een significante en klinisch relevante afname van PTSS-klachten, en een afname van depressiesymptomen, maar die is niet (klinisch) significant en geldt niet voor alle jongeren. Vijf jongeren lieten een toename in depressieve symptomen zien. Veerkracht lijkt een goede interventie voor amv’s. Een beperking van het onderzoek is dat de amv’s niet (voldoende) bereikt lijken te worden: slechts de helft van de 61 opgegeven jongeren heeft daadwerkelijk deelgenomen. Meerdere jongeren en behandelaren hebben opgemerkt dat de jongeren de emotionele en cognitieve inspanning van de behandeling zwaar vinden. Het toevoegen van bewegen zou een motiverend en steunend element voor deze jongeren kunnen zijn.