De rol van fysieke plaatsen in het vieren van vrijheid, democratie en burgerschap

Historische plaatsen en monumenten spelen vaak een grote rol in herdenkingsrituelen. Maar hoe spelen fysieke plaatsen een rol in vrijheidsvieringen en bijbehorende rituelen? Aan de hand van een tweetal voorbeelden uit het buitenland, illustreert Sander Mensink hoe fysieke plaatsen op verschillende manieren kunnen bijdragen aan... 

Bij het thema : Pluriformiteit in vrijheid

Rituelen worden vaak geassocieerd met herkenbaarheid en consistentie. Toch bewegen veel rituelen ook langzaam met hun tijd mee. Kees Ribens betoogt dat ook rituelen rond het vieren van vrijheid veranderlijk zijn en daarmee gerelateerd aan de pluriformiteit van de democratische samenleving, waarin discussie plaatsvindt over ... 

Traumadenken verschilt per tijd en plaats

Steeds meer ervaringen gelden als ‘traumatisch’. Ook historici hebben de neiging te psychologiseren en het verleden vanuit kwetsuren te verklaren. In werkelijkheid is dit ‘traumadenken’ helemaal niet universeel, maar tijd- en plaatsgebonden, zo betogen Bart Nauta en Arjen van Lil.

Verder na een ramp : 'Er speelt meer dan enkel het opgelopen trauma'

Wereldwijd leven miljoenen mensen met de psychische gevolgen van rampen en conflicten. Wat is de impact op je als mens als je een ramp overleeft, zoals een verwoestende aardbeving, of moet vluchten voor een oorlog?  ZOA vroeg het psychiater Pim Scholte.

 

 

De vele gezichten van Leven met oorlog

Gedurende heel 2023 besteden organisaties zoals musea, herinneringscentra en archieven aandacht aan de psychosociale doorwerking van oorlog. Deze doorwerking kan vele vormen aannemen en heeft voor ieder individu een eigen betekenis. In Nederland leven tal van families met herinneringen aan en verhalen over de Tweede Wereldoorlog. Maar er leven hier ook mensen die meer recentelijk hebben moeten vluchten voor oorlog en geweld. ARQ ontwikkelde samen met de WO2 Herinneringscentra in Nederland de vijfdelige documentaireserie ‘Leven met oorlog’.

Een pleidooi voor een open kijk op het Nederlandse wereldwijde slavernijverleden

In een reactie op Alex van Stipriaan’s artikel ‘Doorwerkingen van het Slavernijverleden’ in de tweede Impact Magazine van 2023, willen academici Esther Captain, Guno Jones, Nancy Jouwe en Matthias van Rossum de gevolgen van het slavernijverleden in Zuidoost-Azië voor talloze Nederlanders en mensen wereldwijd vandaag de dag benadrukken. De auteurs willen hiermee afstand nemen van de koloniale verdeel-en-heers politiek. Het slavernijverleden is een mondiale geschiedenis en doorwerking daarvan beperkt zich niet alleen tot de Cariben.

Column : Zorgvuldig wikken en wegen

Toen ik als jonge historica in het Verzetsmuseum kwam werken, kreeg ik van de mensen uit het verzet instructies: ‘Nee, je zegt niet dat een Engelandvaarder vlucht – vluchten doe je om je hachje te redden – hij wijkt uit’. Het woord ‘slachtoffer’ lag gevoelig; het ministerie van VWS gebruikt niet voor niets de term ‘oorlogsgetroffenen’. En Joden waren niet ‘omgekomen’ in de concentratiekampen, ze waren er ‘vermoord’.

Interview : 'Mijn doofheid heeft me dichterbij mijn Joodse afkomst gebracht'

Net een week oud, moesten de Joodse ouders van Flip Delmonte (80) hem in 1943 als baby achterlaten in de crèche tegenover de Hollandsche Schouwburg in Amsterdam. Zijn ouders werden afgevoerd en vermoord, hij werd gered. Hij groeide op bij Limburgse pleegouders, die pas later ontdekten dat hij doof is. Zijn doofheid en droevige start, stonden niet in de weg van zijn levenslust.

Interview : 'Mensen moeten niet op hun geheimen blijven zitten'

Pauline van der Schrieck vertelt over het verzetsverleden van haar vader, Frits van der Schrieck, over gecodeerde notities die hij gebruikte tijdens zijn gevangenschap in het Oranjehotel en cryptische berichten die hij ontving tijdens zijn verblijf in kamp Haaren.

Column : Taalverwarring

De taalverschillen op mijn werk zorgen soms voor grappige situaties. Zo ontving onze afdeling als bedankje voor een geslaagde behandeling van een Afghaanse man een prachtige condoleancekaart. Een Koerdische jongen die door een behandeling opgeknapt was en tegen wie ik zei dat hij er een stuk beter uit zag, zag dat als versierpoging en ging daar weinig terughoudend op in. En een Afrikaanse jongen was helemaal van slag toen hij op het whiteboard meende te zien staan wat zijn sterfdatum zou zijn. Feitelijk stond daar de ‘streefdatum van zijn ontslag’ uit de kliniek.

Pagina's