"Na de oorlog spraken wij weinig over het jappenkamp, alsof het nooit had bestaan. Toen wij in Nederland aankwamen was er nog geen hulp voor mensen met oorlogstrauma's. 'Jullie hebben het toch lekker warm gehad in Indië', kregen we altijd als reactie. De slechte opvang en het totale onbegrip in Nederland voor ons vond ik persoonlijk nog erger dan het kamp. Wij konden ons verhaal niet kwijt, want hier hadden ze tulpenbollen gegeten." Cabaretière Jacquelien verteld over haar ervaringen; "want zo weinig mensen weten iets van Indië!"

Op 5 mei 1945 werd in hotel De Wereld in Wageningen de capitulatie getekend en daarmee kwam een eind aan de Duitse bezetting, een periode van terreur en onderdrukking, die diepe sporen had getrokken in de Nederlandse samenleving.

Ongeveer duizend hulpverleners per jaar zoeken hulp omdat ze door hun werk in problemen komen.

Eens in de twee maanden komen ze bij een Chinees in Den Haag bij elkaar om herinneringen op te halen. Een groepje kwieke dames die bij de eerste vrouwenkorpsen van de MARVA hebben gediend. Vlak na de Tweede Wereldoorlog hadden ze zich als jonge twintigers bij de MARVA aangemeld, met in het vooruitzicht wellicht een uitzending naar Indië.