De oorlog in Oekraïne is voor veel mensen lastig. Ook bij ouderen kan dit onrust veroorzaken. Herinneringen aan de Tweede Wereldoorlog en de Koude Oorlog komen mogelijk weer naar boven. Het basisgevoel van veiligheid kan aangetast zijn door de huidige dreiging en onzekerheid. Dit kan ook gelden voor veteranen of mensen die gevlucht zijn uit oorlogsgebied. Hoe ga je daar als zorgverlener mee om? 

Trauma kan niet alleen (levens)bedreigend zijn, maar iemand ook voor een moreel dilemma plaatsen: iemand moet kiezen uit twee kwaden. Dit noemt men een moreel trauma. Als iemand een keuze heeft moeten maken en iets heeft gedaan of nagelaten wat de eigen morele grenzen overschrijdt, kan dit leiden tot morele verwonding (MI). MI zijn de ‘blijvende psychologische, biologische, spirituele, gedrags- en sociale gevolgen van het plegen, niet voorkómen of getuige zijn van handelingen die diepgewortelde morele overtuigingen en verwachtingen overschrijden’.

Uit het eindrapport “Tussen ongeloof, ondersteuning en opsporing: over georganiseerd sadistisch misbruik van minderjarigen’’ blijkt dat georganiseerd en sadistisch misbruik van minderjarigen bestaat, maar is er geen bewijs gevonden voor satanische rituelen. Wel zijn de minderjarigen waarschijnlijk slachtoffer van indringende, traumatiserende ervaringen. De commissie doet verschillende aanbevelingen in het eindrapport dat vandaag is aangeboden aan minister Dilan Yeşilgöz-Zegerius (Justitie en Veiligheid).

Onderweg van Indonesië naar Nederland worden op stoomschip Ranchi 37 baby’s geboren. Het is 1950: Indonesië is net onafhankelijk geworden. KNIL-militairen en hun gezinnen moesten het land in allerijl per schip verlaten. Ze woonden vaak al generaties lang in de kolonie Nederlands-Indië en veel van hen waren nooit in Nederland geweest. In de podcast De Ranchi Baby’s – een koloniale erfenis spoort Joost Wilgenhof alle ‘Ranchibaby’s’ op; ze zijn inmiddels in de zeventig. Hij duikt in hun familiegeschiedenis en de beladen koloniale erfenis die ze van hun ouders meekregen.