Column : Veilige plek

Toen ik klein was, hadden mijn ouders een boerderijtje in Drenthe. Een knollig keuterboerderijtje met een piekharige rieten kap. In de lente bouwden de zwaluwen nestjes in de deel en vlogen in en uit om hun kinderen te voeren. ’s Zomers, als de oude bakstenen gloeiden in de zon, dronken wij thee onder de beukenboom. ’s Winters stonden er bij het opstaan ijsbloemen op het raam en kropen wij dicht bij de snorrende kachel.

Wonen in een boerderij is altijd mijn ideaal gebleven maar in de realiteit woon ik in een nieuwbouwhuis. Toch is ons oude boerderijtje vaak in mijn gedachten. Als ik een bord afwas waan ik mij achter het oude granieten aanrechtblad en als ik mijn tuin instap ruik ik de herfstbladeren in onze Drentse tuin. Onze boerderij is, zoals therapeuten dat noemen, mijn ‘veilige plek’.