Individuele hulpverlening aan jonge veteranen bij de Landmacht

'Misschien zal ik nooit meer volkomen gelukkig kunnen zijn, misschien heeft de oorlog dat vernietigd; en ik zal altijd een weinig afwezig zijn en nergens geheel en al thuis;- maar volkomen ongelukkig zal ik ook wel nooit wezen,-want iets zal er altijd zijn om mij steun te geven, al zijn het ook slechts mijn handen of een boom of de levende aarde. ’

(Erich Maria Remarque, 1931, 1983)

Inleiding

Een gewonde krijger als echtgenoot of vader: relatie- en gezinsproblemen bij Nederlandse veteranen

‘Ik heb het helemaal niet verwerkt, ik heb het gewoon verdronken, letterlijk en figuurlijk ... veel alcohol gedronken ...vechtpartijen buitenshuis ... totdat ik zelf besefte dat het echt heel slecht ging. Toen heb ik ook nog angstaanvallen gehad ...en toen heeft mijn vrouw gezegd: “je moet nou toch eens hulp gaan zoeken, want dit zit niet goed”. “Ja, ja, doe ik wel, doe ik wel”. Maar ja, ik doe ’t niet, want je wilt ’t toch allenig doen ...en dat resulteerde dus in een zelfmoordpoging ... tja, beneden in huis brand gesticht en boven in bed gaan liggen.

Preventieactiviteiten voor vluchtelingenkinderen: achtergronden en mogelijkheden

Dit artikel gaat over vluchtelingenkinderen in Nederland en de mogelijkheden van preventieactiviteiten. Het eerste gedeelte is een algemene beschrijving over de instroom van vluchtelingen'; aantallen en nationaliteiten worden genoemd. Na een opsomming van stressfactoren worden kort de resultaten weergegeven van enkele studies naar de gezondheid en het welzijn van vluchtelingenkinderen en ook worden de effecten van deze stressfactoren op langere termijn beschreven.

Vluchtelingengezinnen: over verandering en aanpassing

Mohammed is tien jaar en kan niet slapen. Hij is bang, maar weel niet waarvoor. Vaak schrikt hij ’s nachts wakker uit een nachtmerrie over zijn land en roept huilend zijn moeder. Deze blijft zolang bij hem tot hij weer slaapt. Ze maakt zich grote zorgen over zijn slaapproblemen. Ze weet welke gebeurtenissen in zijn dromen terugkomen en is bang dat hij er zijn leven lang door achtervolgd zal worden. Ze probeert hem het leven zo makkelijk mogelijk te maken, beschermt en verwent hem. maar voelt zich desondanks schuldig. Ze laat hem spijbelen van school, die zal daar wel begrip voor hebben.

Moeder lacht niet meer: interventies bij vluchtelinggezinnen met getraumatiseerde kinderen

Tegenspoed staat nooit op zichzelf

De gezinsleden van de zeven jaar oude Altena zullen zich waarschijnlijk het moment van hun hereniging goed herinneren, het begin van hun nieuwe leven achter de hekken van een asielcentrum in een klein plaatsje in Nederland. De hoop dat ze elkaar op een dag terug zouden zien. had de vader geholpen om te overleven in een concentratiekamp, de moeder om al die tijd dat er een revolver in de rug van haar dochter priemde vol te houden, en Altena om haar schreeuw in te houden terwijl de soldaten naar hen op zoek waren in het bos.

Psychotherapie met gevluchte adolescenten: enkele lastige vragen

Als ik de achtergronden van gevluchte adolescenten in een paar steekwoorden moet samenvatten, gebruik ik bij voorkeur de termen traumatisering en ontworteling. Het woord traumatisering wordt doorgaans gebruikt om te verwijzen naar pijnlijke, moeilijk verwerkbare ervaringen in het verleden. Ik geef een voorbeeld van de traumatische ervaringen van een gevluchte adolescent.

Kongsi’s, zelfhulp voor oorlogskinderen uit Nederlands-lndië: middel tot verwerken.

Praatgroep

Noem het oorlog, bron van een saamhorigheidsgevoel.

Noem hei oorlog, uitgangspunt.

Praten met een doel en wat je nog niet zeggen kunt projecteren op een ander scherm, uit een eigen onbegrijpelijk bestaan, en proberen woorden te verstaan uit een binnensmonds gekerm.

Wat zeggen ons de namen, hoe wij heten. Wij willen welen wie we zijn.

Noem het oorlog zolang wij zoeken naar zekerheden zonder grenzen en zolang wij eigenlijk niet weten wat wij mogen wensen.

Pagina's