De misdragingen van Joodse bewakers tegenover veronderstelde oorlogsmisdadigers, kregen tot nu weinig aandacht.

In de documentaire Oorlog in Westerbork, april-september 1945 vertellen hoogbejaarde getuigen hun ongemakkelijke verhaal. 

Met in dit artikel een reactie van  oud-directeur Hans Blom van NIOD, Instituut voor Oorlogs-, Holocaust- en Genocidestudies.

De ene vluchteling uit de Oekraïne is de andere niet, zegt psychiater Aram Hasan, die zelf ooit uit Syrië vluchtte. ‘Niet de leeftijd, maar de generatie waartoe een vluchteling behoort, is bepalend voor mogelijk psychische problemen.’

Hasan, die in Nederland onder andere opvangprogramma’s voor getraumatiseerde vluchtelingen ontwikkelde, studeerde in Oekraïne en was een paar dagen vóór de Russische inval nog in Kiev om deel te nemen aan een onderzoek naar trauma en traumaverwerking.

 De oorlog van nu doet ouderen de jaren ’40-’45 herbeleven. ,,Over de oorlog werd nooit gepraat. We waren blij het achter de rug was. Nu drijft het toch weer boven.” Het journaal. Joke Overmeer is gestopt met kijken. Zodra de 78-jarige Haagse ook maar iets op televisie ziet wat met Oekraïne-Rusland te maken heeft, zapt ze weg. "Ik word er doodziek van."

Wat betekent het om (klein)kind te zijn van een geschiedenis vol vervolging, onderdrukking en geweld en tegelijkertijd ook voort te komen uit een rijke cultuur vol rituelen en tradities? Die vraag onderzoekt Margalith Kleijwegt in Verdriet en boterkoek. Zij neemt hierin de identiteitsbeleving van drie generaties binnen haar Joodse familie onder de loep. Het boek toont hoe ongelooflijk ingewikkeld het is om een identiteit vorm te geven als je je in een gemarginaliseerde positie bevindt, en hoe divers de manieren zijn om dit toch te doen.