Tijdens de Tweede Wereldoorlog richtte het naziregime zich niet alleen op de vernietiging van het Joodse ‘ras’, dat het als gevaarlijk beschouwde. Alvorens de Endlösung uit te voeren, slachtten de nazi’s degenen af die niet in hun eugenetische rassenideologie pasten en die zij als bedreigend ervoeren. In dit dossier leggen wij de nadruk op de geestelijk en lichamelijk gehandicapten die systematisch het slachtoffer werden van de waanzin van de nazi’s tijdens het ganse wereldconflict.
 

• Inleiding: De moord op de ‘nuttelozen’ (Frédéric Crahay)

Hij is nog niet zo lang bezig met zijn eigen familiegeschiedenis. Henk Camping (Batavia 1949) begon zich pas een beetje te verdiepen in zijn Indische achtergrong toen hij in 2012 met pensionen ging. Wat volgde, na de eerste voorzichtige stappen met het uizoeken van zijn stamboom, was een confrontatie met een nooit besproken familieverleden. Henk Camping vond uiteindelijk zijn weg in dit proces van optekenen van verwerken door als bestuurlid actief te zijn voor Stichting Tijdengkamp. 

In de vroege zomer van 1977 veranderden de levens van 3 jonge vrouwen voorgoed. De treinkaping ter hoogte van De Punt, een politieke actie van radicale jonge Molukkers, bracht ze onverwacht dichtbij elkaar.

De perspectieven van Hansina Uktolseja, Dinah Marijanan en Ansje Monsjou op deze beroemde en betreurde kapingsactie laten zien hoe hun levens zijn vervlochten met de complexe geschiedenis van Molukse vrouwen in Nederland.

Ervaringen met migratie, geweld en oorlog kunnen een impact hebben die een leven lang kan voortduren. Sommige mensen kunnen hier zelfs posttraumatische stressstoornis (PTSS) aan overhouden. Voor veel mensen wordt het verleden belangrijker naarmate ze ouder worden. Het verleden treedt meer op de voorgrond, ervaringen met onder andere oorlog en migratie kunnen naar de oppervlakte komen, en men kan last krijgen van onverwerkte ervaringen. Dit geldt zeker in combinatie met andere problematiek zoals dementie of lichamelijke achteruitgang.