Tolken worden geacht de communicatie tussen twee of meer partijen zo goed mogelijk te laten verlopen en daarbij objectief en neutraal te blijven. Hoe is het om te tolken in gesprekken waar trauma’s aan de orde komen?
Drie tolken vertellen over hun ervaringen.

Interview met  

• Atty Groot is eigenaar van Tolk- en Vertaalbureau Grootrus en docent Russisch aan de Rijksuniversiteit Groningen
• Alassane Diaby is tolk Frans en Maninka
• Lud van de Garde is tolk gebarentaal

O, Canada. Het land dat bekend staat om haar prachtige ongerepte natuur, ijshockey, ahornsiroop en de vriendelijke bevolking. Minder bekend zijn de duistere hoofdstukken die de geschiedenis van het land rijk is. Voor een groot deel van de bevolking zijn deze duistere hoofdstukken slechts geschiedenis, maar voor veel Indigenous Canadezen is het verleden tot op de dag van vandaag voelbaar. Er vond een culturele genocide plaats, de doelmatige vernietiging van cultuur, mens-zijn en taal.

Sinds het najaar van 2021 hebben we te maken met (crisis)noodopvanglocaties in Nederland. De reguliere opvang biedt onvoldoende plek voor het aantal asielzoekers dat zich in Nederland meldt. Het systeem zit aan haar grens en doorstroom gaat uiterst traag. Er zijn onvoldoende woningen beschikbaar in Nederland. Daar bovenop komt dat de doorlooptijd van de beslissing op asielaanvragen bij de IND in tien jaar tijd is verdrievoudigd. Daardoor verblijven mensen die asiel aanvragen en statushouders steeds langer in de opvang.

Nina’s beide opa’s dienden bij het KNIL, en in 1951 zijn ze op dienstbevel naar Nederland gebracht met de belofte dat ze snel terug zouden kunnen keren naar een vrije Molukse staat. Die is er nooit gekomen, en dit doet Nina en haar familie nog steeds pijn. De opa en oma van August waren Indische Nederlanders. Zijn opa was dienstplichtig bij het KNIL, en zijn oma zat gevangen in een Japans gevangenenkamp. Na de oorlog kwamen ze gedwongen naar Nederland. Ze richtten hun blik op de toekomst en spraken nooit over hun getraumatiseerde verleden.