In Santa Lucía Cotzumalguapa, Guatemala, voltrekt zich begin jaren tachtig van de vorige eeuw een regelrecht drama. Meer dan honderd arbeiders die betrokken waren bij een staking in het suikerriet, worden door doodseskaders opgepakt om voorgoed te verdwijnen. Na jaren van angst en isolement verbreken de nabestaanden van de slachtoffers het zwijgen. Zij publiceren drie boeken met het aangrijpende levensverhaal van hun verdwenen geliefden.

Voor een kleinkind van een Dachauganger viel alles op zijn plek bij het bezoek aan het kamp. Femke Haselaar begreep waarom haar opa Karel Witmond, verzetsman en overlevende van vijf concentratiekampen, zo stil en gesloten was.

Hoe kijken kinderen van verzetsstrijders terug op hun jeugd? Hebben zij last gehad van het verleden van hun ouders? Of hebben ze er positieve inspiratie aan ontleend? Impact Magazine was nieuwsgierig naar hun ervaringen. En aan wie konden we het beter vragen dan aan Gerrit Jan Wolffensperger, kind van Gerrit Jan van der Veen (1902-1944), die juist de afgelopen tijd in het verzetsverleden van zijn vader is gedoken?

Vluchtelingen die gemarteld zijn, krijgen vaak te maken met allerlei psychische gevolgen. Tijdens de asielprocedure slagen ze er bovendien niet altijd in om hun verhaal helder over te brengen. Het gevolg kan zijn dat ze geen asiel krijgen, terwijl ze er volgens hun advocaat wel recht op hebben. Na een uitgebreid lichamelijk en psychisch onderzoek kan de IND de aanvraag heroverwegen.