Over partnerrelaties, over jong-getraumatiseerden en over oorlogsgetroffenen is al veel geschreven, maar nog weinig over de combinatie van die drie onderwerpen. Ik ben geen theoretisch deskundige op dit gebied, maar ik heb wel praktische ervaring. Daarop is het onderstaande gebaseerd.

Inleiding

André Hijmans (1918)

De Stichting Sociaal Medische Begeleiding (SMB) is in 1974 ontslaan omdat er bij ex-clienten van Centrum '45, een therapeutisch centrum voor oorlogsgetroffenen, behoefte was aan nazorg. Voor dc SMB begeleid ik zelfhulpgroepen. We geven lekenhulp. ik heb zelf vier jaar psychotherapie gehad van Centrum '45.

Inleiding

De partner van een oorlogsgetroffene is veelal de levensgezel(lin) van een existentieel getraumatiseerd mens. Dat wil zeggen van een man of een vrouw die in een situatie heeft verkeerd waarin leven en menszijn werden bedreigd, een situatie waaruit ontsnappen zeer moeilijk of onmogelijk was en waarvan het einde niet in zicht was.

Kahana (1992) heeft dc kenmerken van een existentieel trauma als volgt beschreven:

1.    Het totale leven en beleven wordt door de gebeurtenis ontwricht, er is geen veilig gebied meer over.