Omdat kinderen nog volop in ontwikkeling zijn en zij voor hun veiligheid en stabiliteit afhankelijk zijn van hun ouders en gezin, kan de behandeling van traumatische ervaringen van kinderen niet los gezien worden van het gezin en de context. Regelmatig komt bij de behandeling van het trauma van het kind ook trauma bij andere gezinsleden naar voren. Wanneer er noodzaak is deze ook te behandelen kunnen verschillende ingewikkelde overwegingen ontstaan. In de hierna te bespreken casus stuitte ik met name op twee dilemma’s: Behandel ik een ouder in de kinderpsychiatrie wanneer deze niet doorverwezen wil worden naar de zorg voor volwassenen? En: als een van de ouders niet aanwezig kan zijn, ga ik dan toch behandelen of wacht ik tot deze ouder wel aansluit?

De Amerikaanse hoogleraar Holly Prigerson muntte de term ‘prolonged grief disorder’ (PGD). Daarvan is sprake bij ontwrichtende rouw die langer dan een jaar aanhoudt. Bezwaren tegen het medicaliseren van rouw wijst Prigerson af. ‘Een PGD is beslist geen gangbare reactie op verlies van een naaste.’

De laatste jaren wordt steeds meer onderkend dat verstoorde rouw een stoornis is, anders dan bijvoorbeeld een depressie of PTSS. Wat is verstoorde rouw? Wanneer treedt het op en hoe kun je het behandelen? In dit inleidende artikel licht Paul Boelen de ontwikkelingen rondom ‘persisterende complexe rouwstoornis’ toe.

Als je PTSS hebt is het moeilijk en spannend om je gevoelens en gedachten over traumatische herinneringen de ruimte te geven. Dat is echter wel nodig voor een goed verwerkingsproces.

De nieuwe behandelmethode 3MDR heeft daarom als doel om mensen in contact te laten komen met die geblokkeerde emoties. Door levensgrote beelden te projecteren die met de traumatische ervaring te maken hebben kan er stap voor stap aan de verwerking worden gewerkt. We gingen op bezoek bij Centrum '45 in Leiden om te zien hoe dat werkt.