Omdat kinderen nog volop in ontwikkeling zijn en zij voor hun veiligheid en stabiliteit afhankelijk zijn van hun ouders en gezin, kan de behandeling van traumatische ervaringen van kinderen niet los gezien worden van het gezin en de context. Regelmatig komt bij de behandeling van het trauma van het kind ook trauma bij andere gezinsleden naar voren. Wanneer er noodzaak is deze ook te behandelen kunnen verschillende ingewikkelde overwegingen ontstaan. In de hierna te bespreken casus stuitte ik met name op twee dilemma’s: Behandel ik een ouder in de kinderpsychiatrie wanneer deze niet doorverwezen wil worden naar de zorg voor volwassenen? En: als een van de ouders niet aanwezig kan zijn, ga ik dan toch behandelen of wacht ik tot deze ouder wel aansluit?

Suzan Soydas is een Phd student traumatische rouw bij Universiteit Utrecht en Arq Nationaal Psychotrauma centrum en psycholoog bij Arq nationaal psychotrauma centrum. Zij schreef voor de NtVP een blog over haar werkbezoek aan Melbourne, dat zij helaas voortijdig moest beëindigen vanwege de coronacrisis. 

Traumatische rouw is al jaren het aandachtsgebied van Geert Smid, psychiater en plaatsvervangend opleider bij ARQ Centrum’45. Op 20 maart spreekt hij zijn oratie uit ter aanvaarding van de door ARQ ingestelde bijzondere leerstoel Psychotrauma, verlies en rouw na rampen en geweld, gevestigd aan de Universiteit voor Humanistiek.Tijd voor een interview met deze gepassioneerde psychiater die met beide benen in de praktijk staat en zoekt naar de betekenisgeving rondom traumatisch verlies.

‘Wat me niet doodt, maakt me sterker’, schreef Nietzsche ooit. Kun je dan ook sterker worden door een burn-out of trauma? Ja, zegt de wetenschap van posttraumatische groei, soms kan dat.