Op basis van heel recent Amerikaans onderzoek lijkt 30.3% van de veteranen en 5.4% van de algemene populatie in de VS in aanmerking te komen voor een Posttraumatische Stress Stoornis (PTSS) diagnose volgens de nieuwe DSM-5 criteria. In vergelijking met de DSM-4 criteria (respectievelijk 39.9 en 9.8%) zijn deze percentages beduidend lager. Deze verschillen in prevalentie roepen de nodige vragen op over de onderliggende structuur van het concept PTSS. Wat zijn bijvoorbeeld de belangrijkste verschillen in de diagnose PTSS tussen de DSM-4 versus DSM-5?

Bij zo’n tien procent van de slachtoffers leidt een traumatische gebeurtenis tot een posttraumatische stress-stoornis (PTSS). Traumatische ervaringen doen iets met de werking van het angstsysteem en met ons gevoel van veiligheid en vertrouwen. In haar oratie zet Miranda Olff uiteen hoe het angstsysteem bij PTSS ontregeld raakt. Ook schetst ze het belang van regulatie hiervan door het oxytocinesysteem. Dit systeem, waarbij de sociale context een grote rol speelt, stimuleert gevoelens van veiligheid en verbondenheid: aspecten die juist bij PTSS zo verstoord zijn.

Het boek opent met een 21-tal interviews met personen uit verschillende disciplines binnen de GGz die beroepshalve te maken hebben (gekregen) met gevallen van suïcide. Dan volgen een aantal vakgerichte beschouwingen op het gebied van rouwverwerking, trauma en impact en over de opvang en begeleiding van personen die beroepshalve met suïcide te makene krijgen. Tot s,ot wordt het KKC-model besproken...

In Centrum ’45 komen mensen met een trauma door vervolging, oorlog en geweld. ‘De angst verdwijnt niet, maar de herbeleving blijft weg.’