‘Wordt het ooit zo in mijn land?’ De dodenherdenking vanuit het perspectief van migranten uit oorlogsgebied

Wellicht herinnert u zich de rel nog rondom de Nationale Herdenking in 2017. Rikko Voorberg wilde op 4 mei met drieduizend witte papieren kruizen op het Rembrandtplein stilstaan bij vluchtelingen die het leven lieten onderweg naar Europa. Datzelfde jaar was er een indrukwekkende herdenking bij de begraafplaats in Loenen, Ereveld vol Leven. Bij deze herdenking waren ook vluchtelingen betrokken, uit Syrië en Ethiopië. In het nieuwsbericht dat het AD schreef over de herdenking werd het  uitnodigen van ‘nieuwe vluchtelingen’ controversieel genoemd. Wie herdenkt en wie wordt herdacht? Discussies over deze vragen zijn niet gestopt na 2017, een pasklaar antwoord is er niet.



Geachte bezoeker,

De informatie die u nu opvraagt, kan door psychotraumanet niet aan u worden getoond. Dit kan verschillende redenen hebben, waarvan (bescherming van het) auteursrecht de meeste voorkomende is. Wanneer het mogelijk is om u door te verwijzen naar de bron van deze informatie, dan ziet u hier onder een link naar die plek.

Als er geen link staat, kunt u contact opnemen met de bibliotheek, die u verder op weg kan helpen.

Met vriendelijke groet,
Het psychotraumanet-team.


Referentie: 
Bertine Mitima | 2022
In: Impact Magazine ; ISSN: 2543-2591 | 6 | 3 | 31-33
https://arq.org/publicaties/rituelen-impact-magazine-2022-3
Trefwoorden: 
angst, asielzoekers, cultuurverschillen, daders, dodenherdenking, herdenkingen, herinneringen, migranten, Nederland, Onderzoek, oorlog, oorlogsgetroffenen, persoonlijke ervaringen, rituelen, Tweede Wereldoorlog (1939-1945), verdriet, vluchtelingen