This article makes the case that the anticommunist violence of 1965–66 in Indonesia was neither inevitable nor spontaneous, but was encouraged, facilitated, directed and shaped by the Indonesian army leadership. It develops that argument in three parts. It shows first how the temporal and geographical variations in the pattern of mass killing corresponded closely to the varied political postures and capacities of army commanders in different locales, and how the mass violence everywhere depended on the army’s substantial logistical assets.

The year 1965 marked a dramatic turning point in Indonesian history. On 1 October, a shadowy group of left-wing military officers calling itself the 30 September Movement kidnapped and killed several right-wing generals. Surviving generals led by Suharto quickly suppressed the poorly organized group. Reading the movement’s actions as a communist party (PKI) coup attempt, they then undertook a violent backlash against the entire political left. Civilian allies mainly belonging to anti-communist religious groups actively collaborated in the violence.

1965 Today: Living with the Indonesian Massacres: against that backdrop, this special issue of the Journal of Genocide Research explores the many ways in which Indonesians are “living” with the Indonesian massacres. It examines the violent events themselves, the way people try to make sense of them today, and their enduring legacies in and beyond Indonesia. It brings together a selection of papers presented at the international conference “‘1965’ Today: Living with the Indonesian Massacres,” organized in Amsterdam, 1–2 October 2015.

Iedereen wist het, niemand sprak erover – dat hoor je steevast na onthullingen van (seksuele) misstanden. Het bystander effect komt volgens psychologen voort uit schaamte. ‘Een sterke emotie die passiviteit veroorzaakt.’

In deze database vindt u alle zorgstandaarden, generieke modules en richtlijnen voor de ggz bij elkaar. De database fungeert zo als een online encyclopedie, waarin u het geheel van kwaliteitsstandaarden integraal en eenvoudig kunt doorzoeken. Ze heeft u alle actuele, relevante informatie binnen handbereik die u helpen om goede, afgewogen keuzes te maken voor de zorg en ondersteuning, samen met uw patiënt.

Schaamte treedt pas op als je je identificeert met je medemens. Dus voor mensen als Trump, die bewust alle banden verbreken, is er geen rem meer op het vernederen van anderen. Dit soort zou beschaamd moeten worden

Schaamte zegt iets over wat echt belangrijk wordt gevonden, waarop je je wilt laten voorstaan, en wat niet geschonden mag worden, en dat kan gaan over eer, integriteit, sensitiviteit, vakbekwaamheid, over zichtbare en onzichtbare zaken.

Abstract

In Myanmar zien we geweld van de in het Westen meest geïdealiseerde religie - beoefenaars spreken vaak liever van 'levenshouding' of 'geesteswetenschap' - tégen de meest gedemoniseerde. Meer dan zeshonderdduizend leden van een islamitische minderheidsbevolking werden tot nog toe door leden van een boeddhistische meerderheidsbevolking verdreven.

Zo zen als westerlingen denken zijn boeddhisten niet. En mediteren doen ze ook al nauwelijks.

This issue of JAMA Psychiatry presents the findings from an epidemiological study from Santavirta et al on the risk of psychiatric hospitalization among the offspring of adults who were evacuated as child refugees to Sweden during World War II under the Finnish Evacuation Policy. The study provides a glimpse into the potential intergenerational associations of being a child refugee during World War II with psychiatric hospitalization, with particular attention to sex.

In de ooit zo kalme polder woedt de strijd om het slachtoffer. Wie die rol weet op te eisen, wint het gevecht. Met funeste gevolgen.