For a long time there was hardly any interest in the war-experiences of young children. What should they know about the war, was an often heard remark, and indeed, Jewish children, born in the years just before or during the war didn't have clear recollections about their stay in hiding places or their often horrifying experiences in the concentration camps. However, today their stories are recognized as valuable, and what's more, we seem to be aware of the fact that they provide us with the opportunity to connect us with the war. But what exactly do they remember after all those years?

Om te kunnen omgaan met de bijzondere situaties die agenten tegenkomen in hun dagelijkse werk, is het essentieel dat zij over discretionaire ruimte beschikken waarmee zij naar eigen inzicht bevoegdheden kunnen toepassen. In de ruimte die hen wordt geboden, blijken politieagenten, naast een routinematige aanpak, op allerlei 'creatieve' manieren met hun bevoegdheden om te gaan om organisatiedoelen te behalen en/of maatschappelijke belangen na te streven. Hierbij kunnen de grenzen van wet- en regelgeving worden opgezocht of overschreden.

Kwalitatief staat het crisismanagement in Nederland er niet goed voor. Bij vrijwel elke crisis komen dezelfde fouten terug. Hoe is dat te verklaren? Dit artikel toont aan welke structurele problemen er zijn en welke verbeterpunten er nodig zijn om de crisisbeheersing in Nederland naar een substantieel hoger niveau te tillen.

Dagboeken die gevangenen bijhielden in concentratiekampen of de herinneringen die ze nadien op papier stelden, zijn meer dan louter een historische bron die inzicht geeft in wat zich in deze kampen heeft afgespeeld. Ze bieden ook aanknopingspunten om met jongeren te praten over actuele identiteitsvragen. In dit artikel doet Sanne Bolt verslag van dit inzicht na lezing van Bettina Siertsema's proefschrift over egodocumenten van concentratiekampgevangenen.