Twintig jaar geleden publiceerde het British Journal of Psychiatry een redactioneel commentaar met als titel Disgust: The forgotten emotion of psychiatry (Phillips, Senior, Fahy, & David, 1998). Sindsdien is er veel gebeurd en is er toenemende aandacht voor de mogelijke rol van walging bij allerlei vormen van psychopathologie. Dit heeft ook geleid tot meer aandacht voor de specifieke kenmerken van ons walgsysteem in de context van posttraumatischestressstoornis (PTSS).

Begin 2017 bezochten vier therapeuten verbonden aan Arq twee trainingen van een week om zich te bekwamen in de therapeutische toepassing van MDMA bij de behandeling van ernstige PTSS. Nu geven deze therapeuten de leiding aan de Europese arm van het MDMA onderzoek. Het bericht hierover werd in de Volkskrant vermeld en werd opgepikt door andere kranten. Eric Vermetten en Tijmen Bostoen leggen uit hoe het zit met het gebruik van MDMM als nieuwe vorm van psychotherapie bij PTSS. Wat blijkt? MDMA is terug van weggeweest als medicijn.

Tijdens haar onderzoek naar de Republikeinse kampen heeft Mary van Delden van gegevens uit inverviews, enquêtes, boeken en archieven - ondanks soms tegengestelde en mogelijk foutieve informatie of gebrek aan gegevens - een reconstructie gemaakt van de interneringen en de evacuaties in de achttien residenties van Java.

Dit onderzoek is niet gepubliceerd. Voor Pelita Nieuws beschrijft zij de gebeurtenissen die voor sommige residenties - gezien de plaatsruimte - sterk zijn ingekort.

Ron Habiboe studeerde geschiedenis in Leiden en heeft zich hierna verder beziggehouden met onderzoek betreffende de Molukken. De laatste jaren leverde hij regelmatig artikelen en bijdragen over de Molukken aan onder meer het Molukse maandblad Marinjo en het radioprogramma Suara Maluku. Momenteel is hij werkzaam als freelance onderzoeker. In 'Bekeken door Habib' geeft hij een kort persoonlijk relaas over eigentijdse zaken die de Molukse gemeenschap raken of bezighouden.