Zelfredzaamheid en crisissituaties
In het denken over hulpverlening na schokkende gebeurtenissen is momenteel veel aandacht voor de zelfredzaamheid van burgers. Ook in moeilijke omstandigheden beschikken mensen veelal over het vermogen om problemen het hoofd te bieden. Dit inzicht kan gevolgen hebben voor bijvoorbeeld de hulpverlening, die sterker een beroep op zelfredzaamheid kunnen doen door bijvoorbeeld meer samen te werken met burgers. In de praktijk blijkt echter dat niet altijd duidelijk is wat onder zelfredzaamheid moet worden verstaan. Verschillende opvattingen bestaan naast elkaar en lopen soms door elkaar heen. In navolging van het bovenstaande voorbeeld geven hulpverleners aan onvoldoende zicht te hebben op aanknopingspunten om de aansluiting bij zelfredzaamheid in de praktijk vorm te geven. Er is dan ook veel behoefte aan meer helderheid en samenhang rondom zelfredzaamheid. Dit is de aanleiding geweest voor de oprichting van het Expertisecentrum Zelfredzaamheid op 14 november jl., waarover in dit artikel geschreven wordt.
Geachte bezoeker,
De informatie die u nu opvraagt, kan door psychotraumanet niet aan u worden getoond. Dit kan verschillende redenen hebben,
waarvan (bescherming van het) auteursrecht de meeste voorkomende is. Wanneer het mogelijk is om u door te verwijzen naar de bron
van deze informatie, dan ziet u hier onder een link naar die plek.
Als er geen link staat, kunt u contact opnemen met de bibliotheek,
die u verder op weg kan helpen.
Met vriendelijke groet,
Het psychotraumanet-team.
Referentie:
Trefwoorden:
traumatische ervaringen, crisissituaties, stress, paniek, groepsdynamica, slachtoffers, hulpverlening, beeldvorming, interventies, nazorg