Vernieuwende inzet van ervaringsdeskundigheid LIVE : Evaluatieonderzoek in 18 ggz-instellingen

Ervaringsdeskundigheid, herstel en herstelondersteuning hebben de laatste jaren steeds meer een prominente plek op de agenda's van alle ggz-instellingen. Op veel plaatsen wordt gezocht naar manieren om ervaringsdeskundigheid toe te passen in de praktijk van de zorg. Deze ontwikkelingen zijn in gang gezet door de activiteiten van de cliëntenbeweging en van spraakmakende ervaringsdeskundigen. 

De afgelopen decennia hebben in zowel binnen- als buitenland gebruikers van de geestelijke gezondheidszorg ervaren hoe zij met eigen kracht weer grip konden krijgen op hun leven en daar een eigen invulling aan konden geven. Hierin ligt de basis voor het vernieuwende herstelconcept waarbij niet de ziekte, maar de mogelijkheden het uitgangspunt vormen. De cliëntenbeweging bepleit sterk de noodzaak om binnen de ggz de focus te verleggen van ziekte en beperkingen naar krachten, mogelijkheden en hoop (Deegan, 1993; Boevink, 2010; Ridgway, 2001; Copeland, 2004). Zij vinden daarbij aansluiting bij de rehabilitatiebeweging.

Deze rapportage is als volgt opgebouwd. In hoofdstuk 1 worden de onderzoeksopzet en -activiteiten beschreven. Hoofdstuk 2 gaat over de ervaringen van de projectleiders en ervaringsdeskundigen met de invoering van ervaringsdeskundigheid in hun instelling. Hierin komen onder andere de uitvoering van de pilot, de valkuilen en succesfactoren en de randvoorwaarden voor de inzet van ervaringsdeskundigheid aan de orde. Hoofdstuk 3 beschrijft hoe ervaringsdeskundigen hun ervaringskennis inzetten in hun werk en beschrijft de meerwaarde hiervan voor cliënten, hulpverleners en voor henzelf. Hoofdstuk 4 gaat over de resultaten die de instellingen in de pilotperiode hebben geboekt en of de vooraf gestelde doelen zijn gerealiseerd. Tot slot worden in hoofdstuk 5 de samenvatting, conclusies en aanbevelingen van het onderzoek gepresenteerd.