Richtlijn: stemmingsproblemen in de jeugdhulp

De beroepsverenigingen NIP, NVO en NVMW zien de noodzaak in van een aparte richtlijn op
het gebied van stemmingsproblemen. Het getuigt van de behoefte aan meer verspreiding van
kennis onder professionals.
Deze richtlijn sluit aan op het Addendum Depressie bij Jeugd (bij de Multidisciplinaire richtlijn
Depressie) (Landelijke stuurgroep Multidisciplinaire richtlijnontwikkeling in de GGZ, 2009).
Deze richtlijn doet aanbevelingen over screening, diagnostiek, preventie en interventie
met betrekking tot depressieve stoornissen. Waarom is dan nog een aparte Richtlijn
Stemmingsproblemen in de jeugdhulp nodig? Deze richtlijn is nodig om specifieke vragen van
professionals, ouders en jeugdigen over de zorg bij depressieve klachten te beantwoorden.
Professionals binnen de ambulante en residentiële jeugdhulpverlening hebben bijna dagelijks
te maken met jeugdigen met stemmingsproblemen. Het kan bijvoorbeeld gaan om beginnende
stemmingsproblemen in reactie op levensgebeurtenissen zoals een uithuisplaatsing of om
jeugdigen die eerder een depressie doorgemaakt hebben en die dreigen terug te vallen.
Stemmingsproblemen gaan vaak gepaard met gevoelens van hopeloosheid en die gevoelens
zijn besmettelijk. Ook professionals kunnen besmet raken met gevoelens van hopeloosheid
als een kind of jongere stemmingsproblemen ervaart. Men weet dan niet wat men moet doen.
Toch kunnen professionals binnen de jeugdhulpverlening een belangrijke rol spelen in het
verminderen van stemmingsproblemen en het voorkomen van een echte depressie.
Ouders en jeugdigen hebben behoefte aan kwalitatief goede informatie over
stemmingsproblemen zodat ze zelf daadwerkelijk kunnen participeren in het maken van keuzes
voor een aanpak of behandeling die het beste bij hen past.
Ondanks een grondige zoektocht door de wetenschappelijke literatuur zijn er nog veel vragen
niet te beantwoorden op basis van wetenschappelijke bevindingen. Toch is het van belang
om op concrete vragen concrete antwoorden te formuleren. Om de individuele professional,
ouder en jeugdige toch een handreiking te bieden zijn er ‘best practices’ geformuleerd op
basis van consensus binnen de werkgroep die later weer aan de klankbordgroep en de
beroepsverenigingen zijn voorgelegd. Uit de proefinvoering blijkt dat de professionals veel steun
ervaren aan de ‘best practices’.
Het ontwikkelen van deze richtlijn was niet mogelijk geweest zonder de grote groep van
professionals en specialisten die een bijdrage geleverd hebben om de richtlijn tot een bruikbaar
en handzaam instrument te maken.