Rampen en crises

De geschiedenis van de mensheid is niet gevrijwaard van rampen en crises. Het gaat om onverwachte verstoringen van het leven van alledag, die gepaard kunnen gaan met maatschappelijke ontwrichting en soms catastrofale vernietiging. Deze omstandigheden zijn bedreigend en doen een onmiddellijk beroep op het organisatievermogen van samenlevingen, acuut maar ook in de zogeheten nafase. De nafase is de langdurige periode van herstel en nazorg nadat het vuur van de crisis is gedoofd. In de nafase moet de samenleving een antwoord zien te vinden op alle schade, het verlies en vele daarvan afgeleide behoeften en problemen. De wereld is niet meer hetzelfde. De fysieke gevolgen moeten worden gerepareerd. De impact op mensen en gemeenschappen is minder zichtbaar, maar niet minder wezenlijk.

De psychosociale hulp aan overlevenden, nabestaanden en andere betrokkenen is een sleutelthema binnen de nafase. Bijna ieder vraagstuk dat gaat spelen na een ramp kent een psychosociale dimensie. Ontwikkelingen en onduidelijkheden maken emoties los en veroorzaken stress. Uitgangspunt blijft dat het merendeel van de mensen op eigen kracht herstelt en steun vindt in de eigen sociale kring om met verliezen om te gaan. Het bevorderen hiervan – al dan niet met collectieve maatregelen - is van belang. Maar minstens zo groot is de uitdaging om passende ondersteuning en zorg te organiseren voor degenen van wie de veerkracht tekortschiet.

Binnen het programma rampen en crises komt onderzoek en ontwikkeling samen met het doel lessen te trekken die ten goede komen aan de advisering bij toekomstige rampen en de implementatie van verbeteringen in de praktijk. Het programma beoogt kennis op te leveren die relevant is voor iedere fase van de rampentijdlijn.

Voor meer informatie kunt u contact opnemen met de coördinator van het programma: Michel Dückers