Nooit meer thuiskomen voor een niet-begeleide minderjarige vluchteling in België : De permanente dreiging van de taliban blijft voor Amir* brandend actueel

Ik ontmoet Amir* op de speelplaats, waar hij met gebogen hoofd tegen een muur leunt. Ik zeg zijn naam. Hij reageert niet. Ik weet niet of ik het juist uitspreek. En ik besef dat dit eigenlijk het begin van alles is: ik weet zo weinig over hem.

Amir was één van de niet-begeleide minderjarige vreemdelingen (NBMV) die ongeveer vier jaar geleden vanuit Afghanistan in België aankwam. Ze zijn hier alleen, hun ouders wonen nog in hun thuisland of zijn vermoord. De meesten hebben een voogd, of wachten op één.

In de deuropening van de klas blijft hij staan. ‘Ga zitten’, zeg ik. Hij doet zijn jas uit en kijkt me verwachtingsvol aan. Amir spreekt Pasjtoe, maar kan niet lezen, noch schrijven in zijn moedertaal. Hij weet niet hoe hij een balpen moet vasthouden, wat een letter is, of hoe je een blad perforeert.

Volgens de wet is een NBMV minder dan 18 jaar op het moment van aankomst, niet begeleid door een ouder of voogd, onderdaan van een land dat niet tot de Europese Unie hoort, en hij of zij heeft asiel aangevraagd. Elke jongere heeft recht op menswaardige opvang.