De opvatting dat het verleden, meer dan het onstuimig geachte heden, houvast kan bieden, blijkt vaak onjuist. Juist wanneer we het verleden herhaaldelijk tegen het licht houden, moeten we onze blik op de geschiedenis – onze bevindingen over de ervaringen van eerdere generaties – geregeld bijstellen. Toch is en blijft er onmiskenbaar behoefte aan kloeke historische standaardwerken waarin auteurs de wezenlijke ontwikkelingen en kenmerken van een bepaalde periode inzichtelijk maken, bij voorkeur voor de eeuwigheid.

Op welke wijze verbeeld je ‘de omstander’? Zijn omstanders bij begane misdaden in de geschiedenis toevallige ooggetuigen, onschuldige passanten of medeplichtigen? Het zijn lastige maar urgente vragen voor conservatoren en andere professionals bij musea en herinneringscentra. Bij het United States Holocaust Memorial Museum (USHMM) zijn ze zelfs leidend bij de inrichting van exposities. Larissa Pans verdiepte zich in de aanpak van het USHMM en maakte daarnaast een rondgang langs een aantal Nederlandse en Belgische experts.

Wie is er verantwoordelijk voor de vervolging en vernietiging van de Joden in Europa tussen 1933 en 1945? Het antwoord lijkt voor de hand te liggen – het nationaalsocialistische bewind in Duitsland. Maar de laatste jaren wordt steeds vaker ‘de omstander’ medeplichtig verklaard. Over de vraag of dat terecht is, lopen de meningen uiteen. Hoogleraar politieke geschiedenis Ido de Haan schetst aan de hand van enkele recente studies de verschillende theorieën en debatten die er over de omstander bestaan.

Kunnen we omstanders (bystanders) of toeschouwers als medeplichtigen beschouwen omdat ze toekeken en niet hebben ingegrepen, en daardoor niet alleen in morele maar ook in strafrechtelijke zin schuldig zijn? Of is dat veel te algemeen en moet je daar veel genuanceerder tegenaan kijken? Moeten we per persoon de situatie bekijken voordat we kunnen oordelen over zijn/haar keuze om niet in te grijpen?

In Nederland worden sinds 2016 verschillende vormen van intensieve traumatherapie aangeboden. In deze ontwikkeling geldt Nederland als koploper. Zowel patiënten als behandelaren lijken enthousiast. Er zijn echter veel verschillen in het aanbod. Wat is de effectiviteit van deze intensieve behandeling en is deze wel geschikt voor iedere patiënt met PTSS? Dit artikel beoogt een overzicht te geven van het bestaande aanbod, het wetenschappelijk bewijs en wat er nog onbekend is. 

Binnen ons team bestaat de mogelijkheid om gebruik te maken van een telefonische tolk bij traumabehandelingen voor o.a. vluchtelingen. Echter, dit betreft een complexe doelgroep om te behandelen vanwege de taalbarrière, andere sociaal-culturele achtergrond en meestal ernstige meervoudige traumatisering. Dit werpt vragen op, zoals over of een EMDR-behandeling middels een telefonische tolk wel op een verantwoorde manier uitgevoerd kan worden. Zo ja, waar dient rekening mee gehouden te worden? (S. Kee, Team Complex Trauma Dimence) 

Ter ere van de lancering van het online informatieportal Trauma Experts vond op woensdag 20 juni 2018 het symposium ‘Kind, Gezin en Trauma’ plaats in het Receptiegebouw (Rivierduinen) te Oegstgeest.

Trauma treft mensen in hun samenleven, het traumaveld is een sociaal veld’. Dit zeiden Berthold Gersons en Rolf Kleber tijdens het NtVP jaarcongres vorig jaar. Volgens hen wordt dit nog onvoldoende belicht in het traumaonderzoek. De internationale vereniging voor psychotrauma ISTSS nam deze boodschap ter harte met de rol van sociale en maatschappelijke factoren in onderzoek, hulpverlening en beleid bij psychotrauma als thema van hun jaarcongres. 

Aandacht voor de kwaliteit en veiligheid van de patiëntenzorg binnen ziekenhuizen is niet alleen van belang voor de zorg onder normale omstandigheden, maar ook voor de zorg onder de abnormale omstandigheden van een ‘mass casualty incident’.

Background:

The refugee crisis has resulted in massive waves of migration towards Europe. Besides sufficient and appropriate healthcare services, these vulnerable populations need kindness, respect, acceptance, empathy, and attention to basic needs. Healthcare professionals ought to have a respectful and compassionate approach to safeguard the dignity and interests of the people they care for.

Aim: