Oorlogsarchieven en oorlogstrauma’s : Een pleidooi voor een menselijke benadering
‘Silence encourages the tormentor, never the tormented’ (Elie Wiesel)
Als je op 2 januari 2025 vol verwachting je laptop openklapte om het digitale CABR te raadplegen, kwam je van een koude kermis thuis. De minister van Onderwijs had op dwingend advies van de Autoriteit Persoonsgegevens (AP) de digitale opening uitgesteld om gigantische boetes te voorkomen. Uit de wijze waarop er met het geheugen van de oorlog wordt omgegaan blijkt dat de Tweede Wereldoorlog in de 21e eeuw nog steeds een taboe is. Vanwege dit taboe is de toegang tot oorlogsarchieven sterk beperkt. Dat is opmerkelijk, want de generatie die de bezetting heeft meegemaakt is nu vrijwel uitgestorven. De pijn zit dus bij de tweede en derde generatie oorlogsbetrokkenen. Het Oorlogsarchief van het Nederlandse Rode Kruis is beperkt openbaar tot 2046 (!) terwijl de digitale openbaarheid van het Centraal Archief van de naoorlogse Bijzondere Rechtspleging (CABR) voorlopig is uitgesteld. Hier komen twee vragen aan de orde: waarom is er weerstand egen het openen van oorlogsarchieven en welke functie kunnen oorlogsarchieven hebben bij de verwerking van oorlogstrauma’s.
Geachte bezoeker,
De informatie die u nu opvraagt, kan door psychotraumanet niet aan u worden getoond. Dit kan verschillende redenen hebben,
waarvan (bescherming van het) auteursrecht de meeste voorkomende is. Wanneer het mogelijk is om u door te verwijzen naar de bron
van deze informatie, dan ziet u hier onder een link naar die plek.
Als er geen link staat, kunt u contact opnemen met de bibliotheek,
die u verder op weg kan helpen.
Met vriendelijke groet,
Het psychotraumanet-team.
In: Impact magazine ; ISSN: 2543-2591 | 9 | 1 | maart | 10-13
https://arq.org/publicaties/beladen-verleden