De oorlog van opa en oma : Hoe veranderen de begrippen ‘goed’ en ‘fout’ door de tijd heen?

‘Wie kan er straks lezen hoe fout mijn opa was?’ – een vraag die steeds weer terugkomt in de recente discussie over de digitale ontsluiting van het centraal archief van de bijzondere rechtspleging (CABR). Je identificeren met opa en verder voorgeslacht is kennelijk risicovol. ‘Fout’, dat is de allerkortste versie van de dominante norm die in 1945 gold bij de afrekening met de interne vijanden onder de Duitse bezetting. Ook nu nog blijkt de sterke wil tot weten samen te gaan met een zekere angst voor kennis over het oorlogsverleden. Voel je jezelf kwetsbaar als blijkt dat je verwanten fanatieke nazi’s waren, mensen hadden verraden, bloed aan hun handen hadden?



Geachte bezoeker,

De informatie die u nu opvraagt, kan door psychotraumanet niet aan u worden getoond. Dit kan verschillende redenen hebben, waarvan (bescherming van het) auteursrecht de meeste voorkomende is. Wanneer het mogelijk is om u door te verwijzen naar de bron van deze informatie, dan ziet u hier onder een link naar die plek.

Als er geen link staat, kunt u contact opnemen met de bibliotheek, die u verder op weg kan helpen.

Met vriendelijke groet,
Het psychotraumanet-team.


Referentie: 
Peter Romijn | 2025
In: Impact Magazine ; ISSN: 2543-2591 | 9 | 1 | maart | 4-6
https://arq.org/publicaties/beladen-verleden
Trefwoorden: 
Bijzondere rechtspleging, collaboratie, derde generatie, ethiek, identificatie, moraal, politiek, transgenerationele overdracht, tweede generatie, Tweede Wereldoorlog (1939-1945)